расеан (прид.)
А толку ги има расеани, сегде по Водно.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Старицата ја гледа белината на таа глава, и нејзе ѝ е до разговор; оди по беспаќето на планината, се храни со оној тврд леб, пие од поток што ретко ги сече ваквите неродници - камењарот и расеаните, темни смреки.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Стануваш расеан. Ова веќе неколкупати си ми го рекол.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И само господ знае каде одат тие, што мислат и што чекаат од оваа новогодишна ноќ во која неочекуваниот снег ги покрива ретко расеаните капки крв по пустите улици.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И само господ знае каде одат тие, што мислат и што чекаат од оваа новогодишна ноќ во која неочекуваниот свет ги покрива ретко расеаните капки крв во пустите улици.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Пишувајќи ја книгата се обидував расеаните зборови (и расеаните светови) да ги доведам во каков- таков ред. Затоа ја нареков речник.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
- Е, сега, слушај ме внимателно. Во главата сите ние имаме безброј мисли. И секоја си оди на своја страна. Кога си расеана, тие прават што сакаат.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Дружељубиви се, забавни, постојано насмеани, но и расеани.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
