распуштеница (ж.)
А кога еднаш, во пријателско борење, му ја скрши раката на еден бруцош, никој веќе не му ја спомена распуштеницата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
По три недели ѝ помогна на некоја весела распуштеница да процени вредност на куп стари книги.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Си се стуткал тука се тресеш како вдо… распуштеница. Мајтап си играат со тебе.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
- Фиданка Кукникова, змија, со презир но не и без восхит шепнал Адам Лесновец. - Била држанка, станала жена, сега е распуштеница.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Авторот не сметаше дека е првиот во нејзината постела на распуштеница, но во ниеден момент не доби впечаток дека Граматниковски некогаш влегол во оваа соба.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тука сега не останало место дури ни за присеќавање на распуштеницата со која врската ја почна со валцер во сала што веројатно исто така веќе не постоеше.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
За волја на вистината, тоа беше Струмица од којашто на авторот „срцето му се раскажуваше“ поради љубовната авантура со една „азган“ распуштеница со која соголените задници им беа направени касапана од лутите летни комарци некаде на ледините таму каде што сега во Скопје се наоѓа населбата Аеродром.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Денес ти ѝ судиш на мојата љубомора ќе извикав изнервиран, а вчера ми приговори дека сум ја посетил распуштеницата Лила, пријателката на Дуња и тоа во ситните часови? Зарем тоа не беше љубомора?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Се смеам и за она „распуштеница“, а и за она гнездо од тутки што навистина го има на темето, ама се „увалила“, како што вели мојата друшка со два аршина за еден ист пример.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Сте ни подметнале распуштеница, наместо невина невеста.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ружа овој пат нападна директно. - Како што реков, твојата ќерка е распуштеница со тапија и тоа од глава до петици.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И не е тоа поради статусот кој ми се промени од нечија во ничија, да речам слободна, ниту, пак, затоа што пропорциите на телото ми се „боли глава“, ами затоа што сега сум една обична распуштеница која може, ете, да биде сечија.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
- А знаеш ли дека таа е распуштеница ... - недовршувајќи, Томо повторно ја прекина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Онаа, распуштеницана од вториот кат, фризеркана, како му се ували на докторон... и сега ужива.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
