растреперен (прид.)
— Ами без смеа ти вела, Недо, — почна Крсте со растреперен глас.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го најде седнат крај тланикот до огништето, со лулето во растреперените старечки раце и главата ведната.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Старицата ги подава сувите раце и не може да ја совлада блескавата капка, растреперена на ретките трепки. - Борисе, чедо. Ево, дошла баба да те види.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Момата запре. Бргу ја крена главата и зачудено, како срните пред да одекне истрелот, ги рашири големите сини очи, погледа во правецот од каде што се чу извикот и ги стегна со раката растреперените гради.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Неговата растреперена рака ја стегна Велевата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Направи неколку чекори и како да се присети - тажно, со растреперен глас заврши: - Синко мој, нема љубов таму каде сомнението пали свеќа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Овој сака да ја одбегне, но не успева. Таа е сета растреперена и само се впива во него.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
МЛАДИЧОТ: (Ја прима сиот блед и растреперен.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
И сите делови на неговото тело станаа звучни и растреперени. Нѐ сети кога дојде тука.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Стишен и растреперен од гнев и слабост, со уште непритивнато негодување, но привидно скротен, се качува горе и дувалото започнува да работи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Оној закон, што беше всаден во крвта и во секоја жиличка и во секое потреперување и на таа тупаница растреперен живот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Можеше да се обиде да најде уште некоја потпора за своето тело во подебелите ветки околу себе, да се загнезди меѓу нив колку што му беше возможно тоа во неговата положба на закачен, а за да сето време секое негово движење се престоруваше во растреперена напнатост, така што еднаш беше принуден докрај да се смири и само да трае.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Стоеше, притиснато до ѕидот, непомрднато, исправено и тенконого, едно растрперено ливотче, едно срнче - јаренце, по чие што тело без прекин прострујуваше по една таква морница, од која трепереше секоја косминка од крзното на ова слабичко суштество, кое како да имаше џвакано меѓу острите заби волчта ноќ надвор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И повеќе од тоа ... Му се замрежија навлажнетите и растреперени очи. Ни се замрежија и нам.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ме фаќа за рамо и со растреперени раце ми ја подава: - На, чедо, носи ја... ***
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Шишман со растреперена рака го извади кутивчето од џебот и му го подаде.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Денко го дочека на своите уморни, веќе растреперени раменици.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сѐ преврте по таванот. Секоја штица, секоја греда, сѐ се најде под неговите растреперени прсти, но пушката не ја откри.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Море, аирлиа работа, побратими! — викна со растреперен глас.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Се слушнаа стотина растреперени гласови.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
