расчуе (св.)
Се расчу низ село оти Силјан Божиноски си дошол од аџилак.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Во втората му беше полесно и понатаму сѐ полесно и полесно, зашто гласот за тоа што нарачува тој се расчу низ цело село додека тој уште немаше минато ни десетина куќи.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Жените тогаш се собирале пред куќата на мајка му, влегувале внатре и молчејќи ја жалеле; тоа станувало оние денови, кога ќе се расчуело дека го носат врзан. Било заради кражба.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Наеднаш го снема. Го немаше цела една пролет; дури од ненадеж не се расчу дека заминал со партизаните.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
IV За она што неќни се случи кај колибите бргу се расчу низ селото.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Господ?” „Ха, и тој ништо не прави додека не му помогнеш: ако не ви подвикнев јас под кошарата и ако не го удрев барабанот низ село да се расчуе, Профим ни за жива глава немаше да ти ја даде; вие сѐ уште ќе се криевте и ќе си ги боцкавте фелките по сламата...” чкрапаше со очите Бандо.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Несреќата што го снајде градот се расчу низ целата земја.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
А на Успение на Света Богородица се расчу за загинувањето на Павле.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Па,сепак, неговата приказна, онаа што толку многу ги интересираше жителите на Потковицата, за него и за мајка му Благуна, брзо се расчу.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа брзо се расчу и сите кои беа отидени во потера по Симиќа, за час се најдоа на срецело.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Уште не беше довршено ѕидањето на општината и на училиштето, а во Потковицата се расчу дека Максим се раскарал со некои прилепски и битолски првенци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се расчу дека името на коњот е Теофило, како на оној што му ја продаде душата на ѓаволот и со сопствена крв ја потпиша спогодбата со нечестивиот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И нивна стана нашата радост. Веста се расчу и во градот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Веста за козлето што го купи татко ми набргу се расчу низ Козар маало.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
По неколку месеци Земанек возеше на едно тркало речиси како мене, и веќе почнаа да доаѓаат и луѓе, да нѐ гледаат, оти се расчу за нас и нашата вештина.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И додека влегувавме во вагоните се расчу голем плач.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Кој ни беше крив?... Таа вечер една жена - така се расчу – полуде...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
