реинкарнација (ж.)
„Зошто ме праша за реинкарнацијата?“, рече Луција.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Не сакав да ѝ објаснувам дека на овој свет сѐ има врска со сѐ; се задоволив само (не треба да се заборави тука и фактот дека јас сепак, ѝ се додворував, и дека цената на тоа додворување беше и извесно интелектуално претерување, како и извесна желба да ѝ оставам впечаток на што понеклиширан и поучен човек) со тоа што ѝ кажав дека јас верувам во реинкарнација, и дека за мене границите меѓу културите и расите паѓаат во вода токму поради простиот факт на реинкарнацијата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Татко ми се сомневаше во постоњето на реинкарнацијата, а мајка ми рече дека многу би сакала да верува дека е можно тоа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Драга Бреза, веројатно мајка ти ти раскажувала за нашето верување во реинкарнацијата и за животот по смртта.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
„Луцијо, ѝ реков. Веруваш ли во реинкарнација?“ Таа гледаше во мене долго, и потем рече: „Мислам да.“ „Мислиш или веруваш?“, прашував. „Не знам“, рече.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Средба Денес убив една мушичка; Лежев на терасата и хорот од микроорганизми во земјената саксија со земја пееше погребна песна; Знаев дека си тука, а не верувам во реинкарнација.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Портокалова месечева мена или реинкарнација Не очудувај ме Ако јас сум болка, ти си портокалово во неа.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Сега доаѓа моментот на враќање, реинкарнација во сопствената идилична хармонија.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Ако не е тоа што ви го реков, тоа мора да е некаква реинкарнација.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Само тогаш, според Кабалата, може да постои надежта за реинкарнација, да се пресоздаде животот низ проигрувањето на 22-те букви, но тогаш може да се создаде и Минотаур кој се наоѓа во дното на лавиринтот на зборовите...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)