ритуален (прид.)
Тоа беше колку примитивен толку и ритуален лов на врапци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Хористите, со и без маски, грабаат од кошарата и танцувајќи по ритамот на блузот, со уживање ги гризат јаболките. таа во кадата или чинот на капењето како ритуална вертикала мојата пријателка ужива во решавањето еротски криенки низ антиката гилгамеш и енгиду ахилеј и патрокло како топли браќа незаситноста на хачепсут само (за) доволноста на хиполит ноншалантно како дома си влегува во неизмерната живост на паганските олимпи го бакнува кастор во левиот полукс во десниот образ со сибила ги претресува најновите пикантерии мислев се работи за умешност научена од библиотеката од таткото универзитетски професор по математика дека едно попладне не видов како се капе како си игра со сапунот по кожата силно возбудувачки сепак наивно така црномурестата египетска божица си играла во нил со младунчето хипопотам миноската голограда девојка со острите рогови на бикот дијана со шумските извори сосема лесно можев да ја префрлам во персеполис атена картагена нинива меѓу бадемовото млеко гулабовите очи јасминовиот цвет сокот од лилјан босонога ќе стапне меѓу нив во насмевката нитрага од исклештениот грч на дојденката најскриените катчиња на висечките градини се отвораат пред неа мокра сфинга сред куќните змии ограбувачите на пирамиди светите писма лавиринтите сиот си се вжештил ми вели не е тоа секс одговарам тоа е мит и влегувам во кадата есента веќе ги пожолти градските улици или фотоапаратот како детектив
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Мислевте ќе ве прифати нов свет, негибнат од инфективните раце на цивилизацијата, а завршивте како чорба на ритуалната трпеза на дивото племе Њам-Њам. – избезумен се врти кон брат му – Беднику, зарем не сфаќаш.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Од експлозивната енергија на критичката традиција на деветнаесеттиот и дваесеттиот век, денес преостанаа само театрални одречувања, ритуални негации. 92 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Понекогаш ме боцка во пределот на срцето кога ќе видам како народот, биејќи се во градите со својата илјадагодишна историја, така лесно го прифаќа ритуалниот, кичест фалсификат, и со тоа е готов да ги чкртне оние години кои биле негова лична историја, неговиот мал, личен живот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Оваа тенденција дава интересна можност за разгледување на зелената боја која боја на состојба „пред светлоста“, на невиноста (младоста): спореди лат. virgo „девица“ со viridis „зелено“. И накрај: во виното (можеби) е вистината Можеби е чудна игра на случајот, што токму виното како мошне стар ритуален и оргијастички напиток ја има поделбата на: црвено, бело и црно вино - иако самата таа поделба е во извесна мера условна, таа сепак останува интересна како факт или како случајно совпаѓање. 108 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Таква каква што е, оваа земја е веројатно осудена весело и секогаш одново да го повторува жртвувањето, ритуалниот канибализам, на сите свои вредности. Зошто не?
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Бидејќи годините во кои се снимани овие филмови беа во знакот на сексуалната револуција, за Ворхол, како и за поголемиот дел од протагонистите кои беа католици, правењето на овие филмови и играњето во нив беше еден вид ослободување (Ворхол, барем, што се однесува до неговиот ритуален кодекс, никогаш не се откажа од својата вера).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кувер напишал поголем број раскази во кои ги истражува можностите за различни стилови, почнувајќи од колоквијалниот и ритуалниот до пародискиот и апокалиптичниот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Ја спојуваа забраната за убивање жени (иако ги убивале и ги продавале на макрои) со безочните ритуални верски молитви на својата божица, за добар ајдучки лов во злато и рупии.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Тогаш му цитирав една мисла на Егон Ервин Киш од далечната 1913 г.; сега ќе ја повторам, бидејќи мислам дека добро ќе му дојде секому кој ќе се најде во толпа Балканци којашто пијана од евтина евролатрија ја привикува Европа во оној ист ритуален код во кој домородците во сушните периоди привикуваат дожд.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Трагал до зори, до Мајкиното ритуално влегување во собата, небаре во проверка дали, меѓу Татковите книги, е сѐ уште тука Татковиот живот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Korban курбан, хебрејска ( ןברק ) ритуална жртвена понуда
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
А ти сакаш да ги намачкаат лицата со боја и да играат ритуални игри секој во својата скривница.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Говорејќи на неговиот јазик, но со многу грешки, му објасни дека задоцнил на аудицијата, дека древното африканско племе ја освоило салата и дека се наоѓа во земја во која е смртен грев неумеењето да се одигра ритуалниот танц во чест на владетелот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Ема грицкаше ливче од рузмарин од гранчето во гарнирот од малата вазна на масата, а потоа отиде до клавирот и со нежен, повеќе ритуален допир на клавишите со прстите од левата рака отсвири неколку такта.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
