салата (ж.)
Мајката рече: - Јас го исчистив станот, ги измив садовите, направив салата и ја наместив масата.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
„Или јас тебе ќе те убијам, или сама ќе се убијам“, му рече еден ден кога Полин наполу го отфрли лебот и другите јадења и започна да ја засмрдува куќата приготвувајќи јадења од разни растенија што така диво растеа во природата: штавеј, блостурци, див спанаќ, лобода, ардукли, киселачка, разјан, зајачко зелје, шумска салата, мајорок, чубрица, дрезга, мечкино грозје, рајчица, шафран, жолта месечина, пиперица, горчица, див лук, брашнарка, граорка, гомбел и др.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Сѐ беше силуетно, сѐ задимено, се локаше пиво и жесток алкохол, но на мое изненадување и овде сендвичите беа без салата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Софиските келнери веќе ги распознаваат нашите туристи токму по шампанското и ...по шопската салата. Но и по големите бакшиши.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Узото, салатата и виното секогаш се носат со печената риба.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
уште еден домат или за двосмислената свежина на дистанцата во пишување …додека ја дочитував трудољубивата писмена задача на вашиот критичар против новата проза објавена во последниот број на вашето ценето списание се сетив на една од ретките средби со дебелиот кој по сто и осумнаесет дена и ноќи во истамбулскиот затвор и четириесетина килограми помалку си мезетеше сѐ уште со истиот прекар и со истиот апетит двојна салата од домати…
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Марина рече дека доаѓал Миша келнерот и ги однел јаболките за салата.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Коски од кременадли во богатите куќи, салата и корки од портокали во сиромашните.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И кога тие бели нешта ќе ја почув-ствуваат сончевата топлина зовриваат и тонат удолу кон салатата и кон старото и смрдливо говедско, на талогот од кафе и на главите од белите риби и по десетина секунди на сонцето тие заминуваат, тонат и големата валкана крпа сега ги прекрива купиштата од смет што остануваат тивки и без движење.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
На прв поглед за Џорџ Смит, онака спружен, додека се печеше таму, би се рекло дека е само турист, што долетал свеж како смрзната салата во Европа и дека наскоро пак ќе биде одвезен дома.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Нешто како глас во каша од врескави слогови, со салата од сува трева, посолена со пустински песок.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Сепак ќе пиеме добро бело вино, мезетиме грчка салата со потпечени лепчиња и чекаме да ја добиеме работата ципура на жар.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Барајќи го другиот, тие пак се качиле во домот на Мишел и клетиот човек го нашле како, облечен во престилка и со чинија и салата в раце, се преправа дека е готвач на француското семејство.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Салатата беше аранжирана како во ресторан - ситно сечкан кромид одоздола, купче зелени маслинки одозгора и тркалца лимон наоколу - окото да ти се засити пред јазикот да ти протече.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Нешто како растурен сендвич: танки резанки мешан кашкавал, уште потанки салама од соја, листови зелена салата и по некоја останата маслинка. Вкусно за око, уште повкусно на јазик.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А кромид? Како ќе правиме салата?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Пиеја зашеќерено варено вино со цимет или со црн пипер што самите го правеа, јадеа домашни пити со праз или со изварка што ги замесила нечија баба, понекогаш некој ќе донесеше и лути домашни свински колбаси, мезеа руска салата од зимниците на нивните мајки и прво дискутираа со саати, за на крајот да завршат со свирка.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Масата наредена со разни салати и јадења, а единствени кои седат околу неа се двете сестри близначки и зетот Михали.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Оној што го разочара го паркира џипот и додека автоматската врата на гаражата полека се затвораше, од предното седиште ги извади хартиените ќеси полни со пластични шишиња со природен џус, конзерви со сос од домати, парчиња свежа риба завиткани во мрсна хартија, јајца, вакуумиран леб веќе исечен на парчиња, филтер-кафе, пена за бричење, зелена салата, крем за лице за мажи...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Што се однесува до аутфитот, тоа се разни суштества со мали, средни и големи турбани, фесови у сите бои, ретко со некои кечиња, безбол капчиња, понекоја шајкача, наци баретки, хеклани капи Боб Марли, каубојски шешири, мексички капи големи ко сунцобрани, дамски шешири со воќна салата од страна...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
