сала (ж.)
Америка ја знаевме од мрачната сала на кино Аполо - земја со Индијанци и каубојци, со јунаци какви што беа Буфало Бил, Арби, Лон Чени, Мачиста, Тим Мак Кој, земја во која правдата се печали со бровнинзи и со цврсти мускули.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Само будали луѓе можат да го сторат тоа – и пак почна да се шетка низ салата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Во широката и богато украсена свечена сала султанот почна со аудиенциите.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Од салата го дочека подбивна врева.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Нова година!... Салата шуми, кипи полна, преполна со слободно, незадржувано, весело настроение... Пука на сите маси: шишињата ги облива пена.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Завесата се креваше и спушташе. Во салата невидени ракоплескања. Делириум...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Салата, занесена од она што соопштуваше офицерот, сѐ уште ослушнуваше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега не ги воведоа во малото мрачно собиче туку право во преполнетата сала.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Напевно звучниот глас на Глигор ечеше во него како во голема празна сала.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Стоеше во просторната сала, наострен како откочена пушка и сега ја држеше во својата дланка онаа рачка, што требаше само да се притисне, за сите делови од бичкијата да полетаат во своите виорни, а сепак строго одбележани движења.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше една глува отпуштеност, таа легна во сѐ наоколу, ја исполни и целата таа просторна сала и таа чиниш се превитка во неа и се смири.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Салата во која е изложен тој славен камен, е преполна со луѓе.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Најпосле салата се подиспразнува и ние можеме да се доближиме до славниот камен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Иако во градот често трчаше со другарите по топката, возеше велосипед по улиците на населбата, вежбаше на справи во фискултурната сала на училиштето, не можеше да стане ни збор за некаква споредба меѓу издржливоста негова и на Бојана.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Салата беше скоро полна. Ние наѕиравме од само малку подотворената врата од каде што требаше да настапуваме, да излегуваме на бината.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ми се чинеше дека кога татко ми ќе влезе во салата и ќе се сретне со учителката Вера, сите присутни ќе знаат дека тој, татко ми не е пречекан од учителката Вера како и сите други, туку некако поинаку...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Зарем да нема никој свој во салата, блиски очи што ќе те храбрат кога ќе се јавиш на бината, што ќе се израдуваат повеќе од очите на сите присутни кога ти ќе излезеш, кога ти ќе рецитираш...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Привлечната реклама ги вика младите да се спуштат во темнините, односно во полусветлените сали на диско-клубот, во кој таа вечер имаше многу гости.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Оваа сала крие во себе уште десетина други помали полилеи, а сите заедно содржат вкупно 4.500 свеќи и тогаш секако мирисало само на парафин, доколку тој не се неутрализирал со миристо на розовото масло.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во хотелот „Шилер“, во Амстердам, каде што спиев, изутрина нѐ упатија за појадок во една сала - без келнери и друга услуга.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
