сирена (ж.)
Потоа зареваа сирени од сите страни на градот. Далеку, веднаш не можеше да се определи од кој дел на границата, татнеа топови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Со првиот мек зарез, почнаа во градот да завиваат, гладни глутници на сирени.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Докторе, пулсот, срцето.“ Стравот во разлеаните очи не беше предизвикан од плачење на гладни сирени.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Сѐ беше тихо, сирените не ги повикуваа луѓето да станат кртови... Сфаќаш ли, оче Симеоне?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сигурно некаде нешто се запалило. Звукот на сирената сѐ повеќе се наближуваше.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Најсетне - силен писок на сирената го залула бродот крај нив и им ги раскина срцата...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И Митко го слушна завивањето на сирените и отрча на прозорот да гледа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
За тоа време една кола на противпожарната милиција веќе јуреше по улиците на градот страшно завивајќи со сирената.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
НЕДА: Ти се молам, престани. (Надвор се слуша автомобилска сирена.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Рикаа во далечина бродски сирени.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Возилото помина над нив, тие му промавтаа со рацете, поздравувајќи се со шумарот кој ги поздрави со сирената.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
САНЕ: Дупла! Во тој момент во замаглената просторија на бифето навлегува завивање на сирена.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Мажите ги напуштаа огновите и гледаа во неа, во нејзината волшебна снага што ги мамеше како морска сирена.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
На „Галата Ќупри“ најмногу се чувствува шумот на зазбивтаниот живот на овој град, шумот создаден од безбројните автомобили кои се точат како бескрајна река, шумот од заглушувачките сирени на товарните и патничките бродови, чии пристаништа се сместени под самиот мост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Навстина, тој е присутен секаде поради автомобилските сирени, писоците на локомотивите, брмчењето на колите пред гаражите, пред паркинг - плацевите, чкртањето на трамваите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Господе, си велам, сите велосипедисти се возат по небото, сирени и ѕвончиња ни се оѕвиваат во ушиве.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
После писнаа и сирените.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тие ме изведуваат, а сирените веќе даваат узбуна, идат нови стражари.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога сирените престанаа да свират, кога потресот се смири, застанав над Републиката да ја гледам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Станав јас тогаш, го притиснав тоа едно копче што му е на располагање на претседателот и почнаа сирените да завиваат низ кабинетите, канцелариите и ходниците на Парламентот, на владата и на сите нивни институции.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
