скочани (св.)
Тој прво се скочани, сосема тептисан, кога се најдоа лице в лице, а потоа на оној парталав створ му беа потребни само неколку мига за да ја спрашти во пепелници по трагата надолу.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се скочанивме. Стоевме збунети и занемени.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тогаш почувствува некој шум зад себеси. Цивко се скочани.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Од силината на неговиот глас или од светлината на стиховите и зборовите, застанало и се скочанило сѐ околу и таму и потаму.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
На мостот се скочани коњот, се сепна, ги подрашири нозете и ни напред ни назад. Стои укопан, трештен.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во тој миг се крена и се подистрани капакот од ковчегот и со тресок падна покрај колата. Попот и коларот подзинаа од чудо и се скочанија.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
