слабост (ж.)
Мисирков не беше и не можеше да биде против самата ТМОРО, но тој многу продорно, уште во самиот тек на настаните, ги согледа слабостите што загрижено и ги потсилуваа некои заинтересирани странски фактори, не одбирајќи притоа методи и средства.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Веројатно најправдива оценка на слабостите на ТМОРО направи Вториот окружен конгрес во Солун /1905/, непосредно пред одржувањето на Рилскиот конгрес на Организацијата.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа ќе го натера нашиот народ и неговата интелигенција да погледнат назад на своите слабости од коишто произлезе неуспехот на Востанието.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Трајанка, а и другите, чувствувајќи ја неговата слабост, сега побавно му се приближуваа и тоа не како да доаѓаат на помирување, туку како да ќе го напаѓаат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Таа одвратна маска сака во мене да легне да ечи меѓу младите брегови на соништата и да ги исполни со чадот на стравот и на тагата и да ги исполни со чадот на слабоста пред смеи мечти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Бојана сакаше полека да се опушти, но слабоста ја опфати и таа падна врз златото, шепнувајќи ја најтешката клетва: - Проклето, проклето! кавалот
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Си имаше тој слабост да ги прислушнува разговорите на соседите.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Вие можете да ми се смеете на моите слабости - сеедно - јас ќе го продолжам својот расказ...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Како прозрачниот оклоп на стаклата да го штитеше од сите тие слабости.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
ЛУКОВ: (Лут и жолчен.) Сите ние имаме недозволени слабости.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Поради таква една недозволена слабост ќе дозволеше, пред малку, да те затечат - по гаќи.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Очите не го испуштаа живеењето на ова слабо пламенче што плаховито се виткаше, се смалуваше и наеднаш подрипнуваше како да се покајало за својата минутна слабост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Некаква чудовишна иронија како да се беше раскикотила над неговата слабост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Нејзината слабост е во тоа, да ја бара во тебе утехата на разбудената грешна совест.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На стариот Језекил никој не можеше да му ја прости неговата слабост, разбирање за својата немоќ тој не можеше да се надева дека ќе најде во ничии очи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не се чувствуваше најдобро, иако ништо не го болеше, но смееше ли да мисли на себе и на некаква нејасна слабост кога толку многу работи му претстојат.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Мораше да стане, зашто требаше да се погрижи за добитокот, а случката со волкот беше само причина, беше сила што му помага да ја совлада својата физичка слабост и немоќта на неговата волја.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Единствено другарката Оливера Срезоска не си дозволи таква слабост, за цело време си остана закопчана, цврста, во редот, во стројот, иако и таа кутрата изгледаше мошне измачена и бледа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Причувувајќи се да не искаже и друга слабост, изблик на неконтролирана лутина, Мурад III одмавна со рака, а со тоа на сите во одајата им даде на знаење дека старецот му станал здодевен и дека може да си оди.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
...раката подигната во мигот да го заштити лицето од ненадејниот блесок и додека сечивото на светлината се забива во неа низ сенката низ слабоста на погледот препознавам како утрото истечува од случајно превртената шоља за чај лизгајќи се по жолтеникавата мирисна патека долж која треперат ларвите на прекршениот бескрај... ...тогаш низ напукнатите ѕидови на воздухот што раката ги распорува на повратокот кон долу твоите заробени очи на презреана девојка безгласни а сепак меланхоничниот звук на флејтата очите твои нејаки оази на осамените ноќи сред сјајниот цут на светлото потиснат шепот на бледите траги по врелите јужни патишта...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
