сладолед (м.)
Секој ден изнесуваше сѐ појаки аргументи: млекото, месото, јајцата, овошјето, па уште ладна вода, пиво, сладолед...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А замислете: тој седи во белата када полна со сапуница како разгален принц среде море сладолед и ги пее овие чудни звуци.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Два бунара вода вадат од сув камен. Бел сладолед спие в пламен.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Но пред да ѝ го даде на Билјана рече: - А детето што се вика Цане, денес не си купи сладолед.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Го лижнуваш со јазикот - постуден е и од сладолед.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Тогаш не купувам автобус, - рече, - ќе си купам сладолед.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Но, трговците не попуштаат, и војната дури во есенските дни стивнува, зиме речиси се смирува, за да се распали повторно во летните дни, кога на пазарот пак се појавува сладоледот...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Не знам даливо неко друго место луѓето толку чекаат за сладолед, како овде во Варшава.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На сѐ се чека во ред, па и пред секој киоск за сладолед.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Отиде и од собата донесе дрвено стапче на кое некогаш стоел сладолед. Ми го подаде.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Ама јас јадев сладолед, ми купи татоооо, - се пофали. - Сега тоа не е важно, - ѝ реков.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Бато, сакаш да ти дадам половина од сладоледот што после ќе ми го купи тато?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Таа седеше на платнениот стол, лижеше сладолед и читаше книга. Постоја така гледајќи ја.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Чита некоја книга чијшто наслов Милчо не може да го види затоа што ја држи книгата свиткана во една рака за да може сладоледот да го држи во другата рака, и сè така лижнува: подиставајќи го јазикот и вовлекувајќи го во устата; задлабена во книгата, сè тоа несвесно ги чини; ако ѝ капне сладоледот на раката, таа и раката ја лизнува; ако ѝ капне на голите колена, таа и нив ги лизнува не оставајќи капката да ѝ се разлие.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Отидовме во слаткарница на кејот покрај Вардар. Јадевме сладолед.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ја гледа Милчо како го лиже сладоледот кој се црвенее, веројатно е од малина, па и тој инстинктивно подголтнува.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Тој носеше црвен капут во линии како шеќерно стапче, висок, бел околувратник што го задушуваше и панталони со боја на сладолед.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сега кимаше со главата во благ лак. Сега стапчето од сладолед леко испадна од неговите прсти.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Децата бучно купуваа сладолед, газдата, Албанец, ги претресуваше топките сладолед не симнувајќи го погледот од екранот, а ние возрасните стоевме залепени еден до друг, хипнотизирани од црно-белата слика.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Два сладоледа на стапчиња се зашлапаа во една вчерашна засенчена баричка.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
