сомеле (св.)
Ако може нешто да завлече, арно, ако не — барем бунгур и сол ќе сомеле, расолот ќе го преточи, пиперките. Сирењето, маста да ја види, да прецеди, преточи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Вака, потсушено може да трае дури и за в година, ако не го „сомелат" пролетва.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Ти, глувченце божје. Ќе те стопам, ќе те сомелам со заби.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На враќање помина низ едно полско село, купи два кутла жито и го однесе во Крива Воденица да го сомеле.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И мислиш ќе те сомеле тишината.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Зовреа чеканите во тунелите, чеканчињата во бараката, а веќе и фабричните камења затрескаа еден во друг да го сомелат племенитиот метал заради кој во оваа пустелија беше дошле европските лакомци и ја собрале сиромаштијата од разните краишта на Македонија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Туку оди малку брашно да сомелеш, велам, да месиме нешто за закоп, велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа го утврди на следниот начин: ја исуши најотровната печурка пантерка, ја сомле и правот го измеша со шеќер и им го даде на неколку пчели да го јадат. Пчелите угинаа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Не може и сепак сака да се намести на коленици во тој воен акшам да стори метание за последна молитва на денот и на својот живот. наеднаш му е жал, има жена и неколку деца, животот ќе ги сомеле без старател.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
— Пушти ме, ќе ми го сомелеш умот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Никаков господ не создал толку птици колку што се над петмината оживеани и никаков господ не го качил толку високо вчера обесениот Јаков Иконописец - ги шири рацете, лета, на светов му се нужни нови светци, а тој е светец од оној ден кога во песокот на рекичката Давидица ја закопал мртвата глава на сиротинскиот доброчинител Селџик-бег што ја симнал од кол пред Али-беговата воденица во која еден Ариф Исмаил од Анадол може да сомеле и жито и камен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во книгата се провлекува необично неименување на реалното низ превезот на имагинарното кое постојано се згуснува: освен козарот Чанга сите човечки ликови се стопени, сомлени до анонимност...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Пејотл копчињата (пејотл е мескалин во својата природна форма) можат да се сомелат, а потоа да се изџвакаат или пушат.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
За миг изгледаше дека двата мускулести колка ќе му ја сомелат утробата во каша, а потоа се проби, малку испотен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури и си помислив: Шегата на страна ама ова чудовиште не е шега, би можело и да нѐ сомеле!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тие тешки вреќи со пченица се носеа кај малата воденичка во долот да се сомелат : зрно по зрно, па дури тогаш можеше да се добие лебното брашно...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Јас посегнав по зглавје од камен а каменот цврсто ме стопи во мигот...оградена со јад и болка...каменот го сомлев...го преплашив со мојот огромен страв...мајка му на Прличев можеше да ми позавиди...само да беше жива...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Париз е мелница... Колку што градот е убав и ти пружа убавини и пријатни доживувања толку може и да те сомеле и духовно изобличи и додека го сватиш тоа да биде доцна.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
