спарнина (ж.)
Во сето тоа и во што не друго жените навистина генијално се снаоѓаат, но нема итрина со која таа мажот ќе го спречи да истече; уште од нејзината спарнина неговиот пенис ќе ја почуствува во предворјето, меѓу нејзините нозе, пред да ѝ го доставил, уште не брцнат целиот внатре, уште ниеднаш не повлечен наназад за да ѝ го втера пак и да почне да ѝ го напумпува и испумпува она задоволство што доаѓа од сѐ подлабоко и подлабоко од телото додека не почне да се црпи од капиларите на кожата по целото нејзино тело.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Пребарувам по мрак од зајдисонцето, носена од мелодијата на штурецот... во летната спарнина воздухот трепери како згужвана свилена тканина...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Цвркот силен бранува во воздухот ко згужвана свилена тканина во летната спарнина, штурецот љубов дели низ песна со магични нитки ја победи тагата од минатото...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
