стапка (ж.)
Блажени да се твоите златозрачни стапки со кои ги упати нашите заблудени нозе на прав пат.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Со игнорирањето на ова прашање ние не правиме ни една стапка напред, зашто ако го игнорираме ние – тоа не го игнорираат сите, и мали и големи држави, освен Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Да биде честит денот и првата ни стапка у првиот ни век!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
(Однадвор допираат стапки. Наслушнува).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Детето се приближи до колибата со мачешки стапки, се заслуша во ноќта да не би да допира некаков шум и бргу да се изгуби во неа.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Но само еден со стапки кришум сторени ко крадец некој го граба моето бреме, и ги разголува, ги корне моите корени, па јас се чувствувам дека сум живот и време.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Они се божилак, они се прснати капки од врв на земјата па за облаците врзани. He ќе ги заглушат во мене нивните стапки ветровите кон заборав забрзани.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Со јадри стапки се упати Павле накај своето село.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во близината зашушка трева. Се зачуја стапки. Сите погледнаа натаму.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тие се пред нас, на секоја стапка и во секое време можеме да ги имаме, само треба да ги побараме со повеќе трпение, волја и идеализам, многу идеализам, та така животот да не ни оди напусто и без цел...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Неговите подвизи остануваа сегде зад него, зад секоја негова стапка, трага на див вепар, а тој не им го знаеше името.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Но секогаш неговиот изострен слух ги фаќаше одгласите од стапките на стражарот како длабок пулс во молчаливоста на овој убиствено осамен свет.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Некаде низ внатрешноста на затворот се растураа гласови и стапки.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ниеднаш дотогаш не се имаше судрено со нив, но често ги слушал како трескотат по шумата со своите тешки стапки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Секој од нив само за себе како да ја пребаруваше таа сребреста чистина, не признавајќи никого друг, ничие туѓо пребарување, а набргу тој ги слушаше и нивните стапки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ги слушаа неговите стапки. Оној сврте неколку пати околу бараката, на неколку места постоја, постоја, а после влезе во вратата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Внимавајте на секоја стапка ... Од вас зависи сѐ ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Слушаме стапки што кроце и тихо наближуваат кон вратата и тука застануваат.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Коле се свртува и со цврсти стапки го пречекува: - Учителе, од името на сите, ве молам да нѐ земете и нас.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Понатаму, на долниот крај од Рамни Ливади, двајца косачи ритмички замавнуваа со косите и стапка по стапка напредуваа преку ливадата. Зад нив остануваа пластови покосена трева.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
