стрпи (св.)
Повторија другите петли уште по еднаш и два пати и Илко веќе едвај се стрпе да не го шибие дедот Петка и да го разбуди да бегаат што порано.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Стрпете се, другар Горјан - му се обрати тој на Горјана. - Вечерата скоро ќе биде готова.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Стрпи се малку, ќе видиме! - шепотеа шините. Еве ги, доаѓаат!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Синото му одговори: - Стрпи се малку, рано е за пролет.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
— праша Најдо, не можејќи да се стрпи сам да ги види.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Добро ама, бидејќи ништо на овој свет нема тајно, така еден ден и Толета го откри потерата баш кога одеше од дедот Паленѕа кај Митра. Не можеше да се стрпи без неа. : Селото беше сето сардисано.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Недоверливо, напорки го погледав. Веднаш ги разбра моите погледи и сега не се стрпи, рече: - Ти си луд, другар.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Само, им рекоа, стрпете се до сабота; тогаш ќе дојде на пазар еден фалбаџија од овдешниве села, тој сигурно ќе сака да се фати со Исо.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А кога се дозна за погубувањето на Арслан бега и дружината во Чепиговски Мртвици, стрина Спасија рече Ете, можевме да се стрпиме уште малку и се штукна од умот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Погледнуваа скришум во сонцето и колнејќи ги во себе Дамческите, Турците, судбината христијанска, ги наговараа жените да се стрпат и да почекаат додека да се попристемни.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Почекајте! Стрпете се малку... - викаа луѓето од поворката, - да се обави првин погребот...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
РЕВШИН: Стрпете се. Само што јас се оддалечив на пет чекори, кога мене ме стаса лакејот на ресторанот со записка. Од него.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Милувај, кажувај откорната штицо во моите уши шкрипни збор од стисок зад доцната есен клун твоето лице со тврда гримаса на одметнат врисок и блиску, сосем блиску во паднати лисја и стивнати птици од предзимска мисла се тркала бисер од поплака тивка стара колку слухот со воздушни уши кон ветерот со око што од себе се суши ќе одминам во ехо на чекор од чизма ти далечна, крцкава стрпи се и слушни од жлеб, клинец и чекан чука мојот призрак. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 139
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
А јас да си ја гледам бундава! – Стрпи се, мила, па не е дојден крајот на светот! – За мене, крајот на светот иде кога ми се гладни децата! – Те разбирам, те разбирам, и мене не ми е лесно.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Нека се стрпи малку, јас пак ќе бидам рисјанин, ќе дојдам да си ја земам, и ќе отидеме да живееме некаде каде што никој не ќе нè пронајде.”
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
ЕЛЕНА: Стрпете се малку госпоѓо. Разговаравме. (На Елена) И детето не ти е најухрането. Треба да го видиш моето во Атина.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Стариот беше решен да се стрпи уште малку, дури да дојде крајот на школската година, па
после нека си одат од каде што дошле и сѐ ќе се сврши како што треба.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Секретарката ме послужи со кафе и замоли малку да се стрпам оти Сојузниот разговара на телефон со Вашингтон!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Нејзините се обидоа на сите можни начини да ја одвратат. ѝ велеа, дека треба само да се стрпи, да почека.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Рада, моливот и листот в рака додека да проработе „чудовиштето“, а ние, во име на љубофффффта кон твоите приказни, ќе се стрпиме и ќе те очекуваме со нови приказни.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
