твој (прид.)
Блажена да е твојата пресвета душа што ја излекува мојава душа од струпјето на гревот и всади разум во нашите срца со духовни зборови.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Блажена да е твојата пречиста црква во која лежи твојот многуразумен богогласен органон.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Затоа, да биде блажена твојата уста, о блажени оче Кириле, од неа на мојата уста се источи духовна сладост.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Затова сакам да учиним праведниј суд, да истргнем создание сина моего от твои руки.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
А син твој простил ги, — оште тебе немале таква помоштница, а он простил ги.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Ни на оро, сред младите, ќе видам, либе мое, да блеска твојот пусат в сјај.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
За твоето млеко се покажа достојно чедо, венчан од славата трајна, и никако не го посрамоти родот ти, Недо, в скут на победата сјајна .. .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Тупаници стиснаа силно; пред мртвиот вака клетва изрекоа една: - „Се колнам јас, јунаку, никогаш мајката твоја да не ја нажали Гега.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Твоја пословица казват право: „Зâби кршит чуждиат хлеб“ - А друга казват оште на право: „Очи хваштат чуждиат хлеб“.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Мож' богат да е твој тејко ил' е чорбаџија, та ште можит да помогнит на стара ти баба.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
- Јадна бабо, писана ти бабо, гледам твоја тага, гледам, бабо, тешко ти е, на душа и срце.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Па ударал нож си остриј в земља иле' на даски, па извиквал с глас си страшен: „Брго ти, ѓаурко, наточи ми вино ројно и љутица врела, чаши стродрамници, ја да пијам, да се'опијам, с тебе ја да легнам, да прегрнам рамна става, очи да целувам, не две ношти, не три ношти, твои црни вежди...“ ***
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Така, тие ќе расудуваат: ако една Канада може да ѝ се лути на Англија затоа што последнава, за да си биде во добри односи со Сев- Американските Соединети Држави, им ги пожртвувала ним интересите на Канада и последнава сега сака да се ослободи од Англија и сама да си ги брани своите државни интереси, зашто подобро си ги разбирала, – тогаш зошто Македонија да не ѝ се лути на Бугарија затоа што таа не може да ги брани македонските интереси, ами само ги експлоатира нив, и зошто Македонија да не рече: Јас пролевав крв од мои синови, нека ги бранат моите интереси тие самите, а не твои Начович, Цоков, Станчев итн.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ти секако не ги гледаш, зашто твоите очи се устремени само кон една жена, твојата мисла е оптоварена со задоволството на првата брачна ноќ…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ТЕМЈАНА: (Се обидува да излезе) Пушти ме, пушти ме! Или откажи се од твојата намера!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
СЛОБОДАТА: Јас сум онаа за која ти многу често си зборувал, во која си се колнел. Јас сум твојата сакана…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Па што беше личен, личен како твојон Костадин на тие години!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
На пари мисли, на пари! Тоа е твое, не пелени!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КАРАМАН АТАНАС: (Зад кулисите) Вино, вино ли се твоите очи! Погледна ме, опија ме! (На сцената). За цела недела пијан одам, а за месец мамурлија!..
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Како ноктите твои. (Посилно.) Е, никога не сум бил волку жеден!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
