театар (м.)
Драмски текстови на македонски во тоа време изведуваше театарот на Чернодрински, па и драмата „Револуционери” од Д Хаџидинев.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Новините се преполнија со известија од театарот на востанието.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Вистина работата е тешка ама после имаш слободно време што сакаш да правиш; одиш во театар, одиш во кино, одиш во парк...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Меѓу два реда сиви и нерамни куќи пијано расфрлени лево и десно од улицата почнуваше театар.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И најде: да се борам, требаше да се борам со сјајот во твоите очи. Тогаш во театарот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Лекар сум и знам каков е тој сјај во твоите очи кога в кафеана или на театар или каде и да било, има зад мојот грб други за кои мислиш дека подобро се скроени од мене.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Трите нејаки маслинки. Железната ограда на мостот. Загреаната ложа на театарот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во театарот се подготвува Лебедово езеро. И таа учествува.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Како мала учела балет, свирела на пијано, посетувала театри, концерти, многу читала.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Минаа дни и јас почнав често да се јавувам пред задниот влез на театарот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Над сето тоа девојката гледаше со мрштење, не веруваше веќе дека овој со голо теме е поарен од оној нашараниот и накадрен јунак од куклен театар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Ни театар, ни циркус, ни големи улици, ни тротоари, немате ни лифтови, ни големи продавници, ни автобуси, ни... - Немаме, - одвај пелтечи Толе.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Инаку, ко в лош театар: окото солзи лачи, а срцето, сокриено, абер си нема за тоа...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Тој диригираше, публиката пееше, тој пееше, публиката слушаше и ракоплескаше, а кога таа вечер во „Олимпија“ се спушти завесата на сцената, Мишел Сарду мораше долго време да се заблагодарува на публиката, која го напушташе театарот пеејќи го она што пред тоа го слушаше од Сарду...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тој иста тоака е град на театри, музеи, има уметничка галерија, свои симфониски оркестар...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Откако ги прочитав овие податоци, се загледав во сликите, кои даваа исечоци од она што можеше таа вечер да се види зад затворените врати на театарот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Од денес ќе направиме театар.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Шетаат низ урнатините и водичот им покажува и објаснува: „Ова е главниот плоштад - Форум, ова се киповите на Јупитер, Јунона и Минерва; овдека се остатоците од храмот на Аполо, овде пазарот, градските бањи, а ваму крај брегот на рекава, театрите и големиот амфитеатар на кој присуствувале и по дваесет и пет илјади гледачи за да ги гледаат борбите на гладијаторите; на оваа страна имало убави куќи и вили меѓу кои се истакнувала вилата на Цицерон; по должината на оваа улица биле крчмите во кои се пиело и веселело...“
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Да, ова побелено, безабо, испиено старче беше Ѓорѓи Прчев, големиот актер на повоениот македонски театар, необјасливо исчезнат од својата комфорна куќа на Водно, сега пред смрт во скромна католичка болница за сиромашни во далечната Индија.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Дури ноќта, несоницата со цвилежот на запалената кучка те тера да ги протеруваш нечесните демони од себе, да се тресеш од лазењето на инсектите по жилите, да завиваш под јорганот, додека на стотина метри од твојот кревет, гледачите пред провинцискиот театар, уредно наредени во семејни кругови, чекаат да ги подадат билетите за вечерашната премиера.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
