требен (прид.)
И секакви работи што се требни. Ракија и вино пиеја офицерите, ама понекогаш пиевме и ние.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По една недела, баба меси бел леб и колачиња, свари требена пченица и, уште од вечерта, запали свеќа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но штом; родот безумен, суров грбот го врти на својот труд и жртвата моја не му е требна и сѐ што засадив корне од корен тој отров наместо јас да го смукнам нив право во очи ќе им го плукнам.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
- Требен ми е мене, - рече крчмарот. - И јас не можам да го гледам пред очи.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Пред тоа малаксал демнејќи колку валцери може да издржи мочниот меур на Сигмунд Фројд пред да си ја дувне од Виена без да се збогува со своите сестри и без точно да се утврди требен ли е толкав масраф за едно обично ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
