тромеѓа (ж.)
Првиот, што можам и денес да го распознаам и за кој по нешто и знам (иако го пресретнав уште таму, на вратата од почетното распознавање на животните знаци), беше оној: дека сум најдена под високиот брест на тромеѓето помеѓу Моинци, Зрново и Подлог.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Зошто го велам ова? Токму затоа зашто таа тромеѓа воопшто не постои.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На сончевата тромеѓа искрснува
еден човек, лав и осуетен бог.
Вртеж. Вртолун. Вртимушка. Вода, бездна, стапало, сепак.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Границата на античка Македонија се протегала на север од хеленската покраина Тесалија при што етничката и јазичната граница била реката Пенча (Пенеиос), планините Олимп на југоисток и Пинд на југозапад, односно на тромеѓата со Епир и Тесалија.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
