уверливо (прил.)
Во една платонска љубов кон јазикот, веднаш, на самиот почеток на нашиот разговор, Енценсбергер раскошно демонстрираше како може уверливо да се именува и исправно да се брани самата литературна кауза.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Со инвестирањето на уметничкиот код (авторство, избор, реткост, иновативност, естетичност, инсценација) уметникот доволно уверливо ги демонстрира облиците на приклученост на денешниот поединец кон виртуелните машини.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тоа го правеле многумина и не баш секогаш уверливо.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Му се стори дека зборува уверливо.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ако го прашаат, би можел уверливо да каже дека бара да купи жилети.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури на крајот на писмото, во аголот, Ивана имаше напишано дека често мисли на мене и дека ѝ недостигам, што не ми звучеше баш уверливо, а сосема најдолу – да ги поздравам другарките, особено Мила и Снеже.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
