утрешен (прид.)
И токму една ноќ Митре со двајца свои другари кладе мамец на стапицата (еден сомун и на него книжулче со натпис: Бегај Гано од мое Старавина оти мајчето ти го расплака ако ми падниш в рака), и еве ти ги во утрешната мугра двајца „Гановци" на мамецот, а Митре со другарите кои преседоа цела ноќ на „пецање" им се фрлија одзади.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ама и овој ред не заборави да дигне: од кого лира, од кого франга — (од бегот — пет!) да ги задоволи утрешните нивни посестрими.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така се спремија за најголемиот утрешен празник — свадбите. ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Денес што е за подбив и смешка Со утрешна смисла в миг го озаконува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Кое од чадот, кое од испарувањето на утрешната роса, тоа беше поклопено со танок слој и како преку коприна се наѕираа ниските чифчиски кошари.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Мартинките на двајцата светеа на утрешното сонце кое тукушто се пробиваше преку гранките на борјето и ја гонеше седата покривка од нивните „коси".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Да не ме раздени ако не го видов, велам, утрешен да ме отепа. Денот да ме отепа, велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му велам јас на човекот мој: - Море Јоне, не верувам ова да остане, велам, не верувам утрешен да го дочека, да го раздени.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Останал неподвижен и со раширени раце и уште повеќе сличен на црн крст. сигурен дека сѐ му припаѓа во таа ноќ пред големата утрешна битка во која над него ќе стојат други со поголем чин и попризнанена војничка мудрост, офицерот тогаш ошол да го земе коњот да го попжвлече за узда кон себе, да им ја открие на војниците својата љубов кон животните или, просто, да им ја покаже умешноста на скротувањето. И го сторил тоа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Човекот- ѕвер бил поитар од животните. Еднаш, ноќе, влечен од алчност, зад гробиштата на селото тој убил свое чукаре и веднаш ја нурнал муцката во пресните дробови на добичето, на тој црн ангел за утрешни ораници.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И колнела расплетувајќи ги косите и паѓајќи на коленици, секој збор да ги жегне, семето да им се сотре, утрешна бела виделина да не дочекаат. Не ја тешеле.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Преостануваше само да го пречека утрешниот ден, сонцето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ќе се поврткаше низ градот, проверувајќи ги скудните права на остатокот од својот живот, па ќе се вратеше дома утешен што утрешните грижи не му се поголеми од денешните.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Можеме да зборуваме и без да се видиме. Но за што? Не знам, признав. За утрешниот плисок од облаци?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Тој се спружи под покрив до сестра си Верка, се занесе во мисли за утрешниот ден и заспа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Неколку гости во една кафеана се засркнаа, згадени од неговата постапка, па Ц задоволен од исходот тргна кон својата куќа планирајќи го новото утрешно заљубување.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Додека се сушат испраните мозоци спрострени под светло на мониторите, колпортерите разнесуваат утрешни детергенти за денешните флеки.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Утрешните весници ги читаме уште пред да осамне денот.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Се будеше, заспиваше со мислите кај него, замислувајки ја утрешната средба, разговорите, погледите, местата кадешто ќе се шетаат.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Утрешниот ден осамна во сонце и сино небо.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
