фрлање (ср.)
Заѕидано дрво во ѕидот сугурци — завиткана коса — локни на српски тагар — сад за брашно како ситото и решетото што е само неиздупчен таим — следување, оброк на војниците такам — 1) руба, 2) спрема за куќата, за добитокот итн. такцир — несреќа татки — понатака тезгере — направа за фрлање ѓубрето од дома тек лав — пререкување теклив — забелешка. Не ти фаќам теклив — не ти правам забелешка текна — се сетив тешка (жена) — бремена тизап — киселина за вапцување тисов — столче од тисово дрво.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Обредните работи околу фрлањето и вадењето на крстот, со припомош на Јанческите, ги вршат тие, Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ама, и јас уште не сум за фрлање: ми идат некако назгодно и мавам, не одбирам место.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Јас нога не давам, велам, немам нога за фрлање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Беше толку убава што да нема ништо за фрлање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во черепот забележаа змиски јајца, кои при фрлањето на черепот, распукаа и од нив излегоа мали змивчиња; луѓето се згрозија и почнаа да ги удираат со лопатите и да ги гмечат со нозете.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Се растрчаа низ теренот и секоја убава комбинација заврши со фрлање во кош и најчесто со погодок.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Храната што овој човек ја јаде има само еден недостаток за кој тој не е свесен: страшно многу одпад останува така што колку што ужива во јадењето двојно повеќе ужива во фрлањето на отпадоците што сепак заплашуваат да го задушат со сето свое смрдливо испаливо гниење.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Овој стил е одраз на неговото враќање кон детството, што кореспондира со фрлање поглед наназад и преиспитување на сопствениот живот непосредно пред смртта.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Овој последниов служеше за фрлање на употребената хартија.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Фрлањето пикадо повторно беше во полн ек, а купчето луѓе околу шанкот почна да разговара за добивките на лотарија.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Основна причина што Орце, Коста, Мечето, Илија и Владо инсистирале да се гине по секоја цена била таа што тие сметале дека со својата смрт ќе ја афирмираат повеќе борбата за слобода на својата татковина отколку што тоа би го направиле со уривањето на згради и фрлањето на динамитни бомби по солунските улици и убивањето на непријателски војници.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Тоа нема да биде вистински егзил, префрлање на другиот брег за да се продолжи подоцна кон Америка, кон Австралија, кон Азија, каде што заминаа многумина, засекогаш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Помина време, и Божиќ помина, и паричето во погачата, и амкањето јајце, и фрлањето на крстот во Вардар, па дојде и Велигден, а Костадинка, Коца, бидејќи беше на прагот да излезе, се понадева ибн Бајко дека нешто стравот како ќе биде тоа излегување пред порти, а нешто и радоста, ќе го сменат табиетот на Тодора.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Битно е само да останат
сите на број, секоја изгубена
загубена засекогаш е – Коцка:
нерамна игра, фрлање коцки
к’цканка, куца ука
кккккккккккккккк
ууууууууууууууууу
ццццццццццццццц
говор точкаст, волшебен.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
(Куќата на Султана. Евто и Рајна се подготвуваат за легнување. Михајло седи над дебела книга. Чита на свеќа. Мачна тишина. Штотуку завршила караница.) ЕВТО: Гаси ја свеќата. Немаме пари за фрлање.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Фрлање од високо не доаѓаше предвид, бидејќи од високо ѝ се вртеше, а би било глупаво, кога веќе свесно експериментира со сопствената смрт, во клучниот миг да ја фати несвестица.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Може да се наведе и фрлањето од мост во река, но за оваа варијанта да биде комплетно успешна подобро би било да си стаите камен потежок затоа што често се случува со падот во реката да ви се јави инстиктот за преживување и Севишниот да ве врати повторно во живот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Ајде да пробаме. Се работеше за имот кој не беше за фрлање.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Како еден од обидите за самоубиство е и фрлањето под воз кое порано во Македонија беше практика, но денеска може да се каже дека е сè поретко и тешко спроведливо со оглед на кризата во Македонски железници и само два воза кои сообраќаат во текот на денот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
