храбро (прил.)
Немам причини да се жалам на животот. Еден контрабандист како што сум јас живее храбро, интензивно. Како зината челуст на вулкан.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Дејствуваше и гореше безумно и храбро и сам не е во состојба да објасни како падна во тоа тегобно смирување.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се фрлив храбро на сенката и легнав врз неа.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Се проѕева кралот татко, на цртежот храбро трпи - дрвеници крв му пијат.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Оган нема И храбро гледаш Ветер како ја разнесува пепелта На она што одамна го чекаш
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Скаменет ја успивам и последната ѕвезда И храбро го напуштам полето: - Може за друг црвенеат цветовите?!
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Во мала постојбина на усамени Така хабро свртено на југ Стебло се суши...
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
„Сега!“ реши Бојан, па го запре здивот, ја фати најблиската ѕверка на нишан и храбро го повлече чкрапалото.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Од затворот, одвреме-навреме, доаѓа слабо, но храбро пеење на ранетиот партизан. Пеењето е сѐ погласно, светлото сѐ поголемо.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но во тоа беше моќта на талентот, - кутрото дете почнало сѐ одново, храбро го поднесува и најголемиот бол.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ќе пеам, му одговара мошне храбро.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Сепак, иако градите му се пони со свежина, иако снегот под него весело крцка, воздухот понекогаш му затреперува пред очите. – на градскиот заробеник потребно му е време да се привикне на слободата – си се потсмева и храбро продолжува натаму.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Но ќе осамне денот - го засилува гласот - Денот на нашата одмазда! Храбро ќе ги дигнеме нашите чела!
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Мајка ми плачеше и ме прегрнуваше, а татко ми ми рече дека сум едно храбро момче какво што тој досега никогаш не видел и дека забите што Египќанчето ми ги покажуваше, ловците на крокодили ги извадиле од моето рамо.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Козарите жално го гледаа, небаре само тој славниот и храбар козоводец кој ги донесе козите во градот и му се спротивстави на комунистичкиот режим, само тој, и никој друг можеше да ми излезе пред очите и да го спаси лудото храбро козиче од волкот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
За разлика од философите, кои живеат од репродуктивната економија на теориските знаци, „литературата полноправно се движи во шума, во светот како во џунгла, низ која мора храбро да се пробива“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Младичот храбро се држеше.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Храбро се држев. 93.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Џулија беше за нијанса побледа од обично, така што нејзините дамки јасно се истакнуваа, но и понатаму храбро гледаше во О'Брајан.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Со ококорени очи ја гледав неа, тоа мало девојче загубено во големата, темна шума, тоа мало и храбро девојче што мавта со рачињата во ноќта, очекувајќи да ја здогледа чичко Љубе.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
