храна (ж.)
Таа ги просветува помрачените од лагата на гревот, тој јазик источи слатки и животворни зборови, тие пречесни усни расцутија со премудрост, неговите пречесни прсти поставија духовен органон и го украсија со златозрачни букви, со таа богогласна уста се напоија жедните за божји разум, со неа мнозина се насладија со животворна храна.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
За награда ние од Стан го донесовме син ти, толку нажалени сите: да не биде храна на птиците грабливи, нити плен да им стане на пците.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Од кротката раја, во нашата клетва се вели, Гегите храна ќе зберат.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
На твојата порта не ќе тропнат Албанци, кои бараат гозби и храна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Преку нив ние ја добивме нашата прва духовна храна, зашто со нив се осмислуваше сѐ што гледавме со нашите очи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ми заседнала како мора на душата ме стега, ме дави... и слатко ми е! Е, тоа ми е храна...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Од добрата храна, чистиот воздух и физичката работа во шумата, жолтилото на лицето почна да го остава, а да се појавува слабо руменило.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Накиснало од зимните дождови и од стопениот снег и ако не го проветрат и потсушат ќе и проникне и ќе останат без храна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А во задниот земник веќе се чуваат на прво место ковчезите со рубата, каците со маст, сирење, урда, пиперки, сланина, зелки, кисело млеко, бочвите, брилата со вино, ракија и други резерви од храна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Храно велам хранете се испотени и влажни од топла пареа што се цеди од колковите на ноќта Игриво зањискајте да вриснеш скокни ти птицо со заборавените крила козјонога танчарко кобило преуморена преку овој прозорец да скокнеме заедно и во него пак и секогаш без запирање по сенестата ведрина на просторот
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Од храна од еден ’ржан леб и сол овие двоножни животни за друго не знаат, а за облека никој не мисли.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Некои ги прегледуваа пушките, други ги точеа јатаганите со камени острила, трети ги притегаа ремењето на опинците, четврти ја сместуваа храната во тагаџиците.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Храната што ја подготви во Солун им ја зедоа разбојниците, та останаа сосема без храна.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Незадоволство. Пак незадоволство. И само незадоволство - тоа беше нејзиниот воздух, нејзината храна - таа целата...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ајкули, постелете ги софрите, доаѓа храна, жилаво гусарско месо и дрвени нозе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Силно распалената страст во неговата душа, бараше и силна храна - бараше уште повеќе срни!...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
По две недели дојде смена од други тројца, тие донесоа алишта за преслекување, храна и ракија.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тогаш на Арсо му препиша да ја изедува храната што му се доделуваше секој ден - некоја сивкава посна чорба и пченкарен леб сличен на добро препечена цигла.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А на Змејко сега му беше мака што не си понесе барем малку храна, што му беше потребна за една вакво лидање.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Додека ги средуваше во сандакот, мислеше дека ќе има храна за едно дванаесетина дена, ако го распредели сето, што го имаше така, за во секој од тие денови да биде донекаде сит.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
