хризантема (ж.)
Не мислеше на тоа како што не мислеше на хризантемите и на нарцисите пред темното око на деветмилиметарскиот валтер.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А тие сосила сега ќе ги земат. Без цигански романси и хризантеми.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А зад хризантемите се наѕираше во аголот памучниот палјачо. Беше нем. Тоа беше само игра.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
По алеите расцветани разнобојни хризантеми.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Високата георгина уште повеќе се исправи, белите хризантеми си ги раширија листенцата подавајќи се на нежното милување, паднатите, жолти лисја подлетнуваа, а трите розови пупки - лесно нишкајќи се расцутеа од радост...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Белите хризантеми се навалија една на друга, жолтите листенца - коку што можеа - се припија кон влажната земја, а трите розови пупки замижаа од страв...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Таму, како да му се опират на невремето, цветаат хризантемите. Ѝ велам на Билјана: - А хризантемите, а?
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Погледни ги колку се убави! Ги гледаме хризантемите, и како првпат да ги гледаме.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Си ги цртам хризантемите, - ми објасни Билјана. - Да ми останат за спомен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Облечена во бело, како во прошетка низ библијата, Едно утро таа забележа: Затворени прозорците на дуќанот, Изгорени хризантемите во нејзината саксија.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Згужвано топче нови јени, излитено адресарче стегнато со ластичиња, банковен чип од „Митсубиши“, јапонски пасош со златна хризантема отпечатена на кориците и кинеска 22- ка.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Затоа што во зборот хризантема секогаш има тема.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ја гледа долго Богдан таа заемна игра на ветерчето, хризантемата и водата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Нина рече дека тоа биле хризантеми.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ти обневидува видот, па не го гледаш тие тоа сите што го гледаат туку ти се привидува никој што не гледа; ти секнува жедта, па не го чувствуваш јазикот како ти талка по сувата уста како давеник што не сака да слушне за вода; ти гасне гладот, како излишна потреба да се наполни утробата во привидна компензација за секој неуспех во животот; ти се нивелира вкусот, така што ти е сеедно дали пиеш изворска вода или жива сода; ти испарува мирисот, освен на хризантемите ако воопшто испуштаат нешто додека рамнодушни ги ставаат во китки на свежите гробови.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Секој ден пристигаа барем по два букети хризантеми, или рози, или лалиња.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Над вратата имаше сплетен венец од бели хризантеми.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Влегуваше и низ самоделно направените врати и прозорци, на кои мразот како уметник везеше хризантеми.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
