царски (прид.)
И тогава тие благодариле Бога зашто се удостоили да имат у дом свој царска ќерка.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Тоа се гледа и од големата приврзаност на Македонците кон царскиот трон.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ние сме задолжени да бидеме лојални поданици на Неговото Царско Величество Султанот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ПОЦКО: Ова не е некоја царска работа, туку наша, рисјанска...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Лево од жолтата гимназија, закитена со црно знаме, набожната власт градеше дом посветен на царската брачна двојка - Константин и Елена.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Затоа дедот поп Крејо, кога служеше литургија и требаше на входот да го спомене егзархискиот архиереј — владиката, викаше со сиот глас, одејќи кон Царските двери, „В первих помјани господи преосвјашченејшаго архиереја нашего — никој.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Попот застана пред „царската врата“ и почна да ги мрмори молитвите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И затоа, кога Доста проговори, санким „царска ќерка се родила“, Митра веднаш се фати за пиштоли: — Уууу, невесто Досто! Кој ќе чуе ка ќе рече!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Закачил царско лавче на шубарата. Царот го фали, војниците од мед и ореви ги почестува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој предлага: - Да напишам - колеро царска, чумо? - Така е.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Почнаа да ги заговараат. Да им раскажуваат како ќе одат во Истанбул, како ќе се возат на галии по море, како ќе ги пречека царот и како таму царски ќе живеат како негови синови.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се враќаа сакати, алипни и сиот бес за маките што ги тргаа во редовите на царската војска, ги истураа на рајата што ја беа притиснале при завладувањето на нивните чифлизи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
На брегот на Босфорот им се пријави на гемиџиите и тие го пренесоа на другата страна; се распрашаа и го најде царскиот сарај.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Седиме и мислиме со Емина - поарно ќе е на царска служба да појде Емин.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ги потклоцнуваше озабените черепи. - Кроеле државен удар... се полакомиле за царски престол... - глуво продолжи Долгиот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Чесно да се расудува, Едип е ништо пред него, прав што ветерот може да го однесе, а еве, го туриле него на царско тезге.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Кога ќе дојде царскиот инженер? - го прашуваше коџобашијата командирот на турската полициска станица.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Како сум гладен - продолжи чичко Тале - царски ќе се гостам.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Седум генерали, ни големи а ни мали, под еден се мустаќ тежок; раце шират - в преграб жежок го стискаат царот питач, со него и принцот клепкав, царицата боса, лита, принцезата нос што чепка, танка и со фустан скинат, и уште и песот царски, со некоја муцка луда, но со меч и пелерина...
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Со малку сиренце, она убавото, жежено што се вика, и што се прави со усвитени камења што се ставаат во овчо млеко, и со понекоја голтка водичка од стомнето, ги изедоа печените компири, убави, вкусни какви ни на царска трпеза не можат да се најдат.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
