чекрек (м.)
Истиот ден, околу два часот по полноќ, не можејќи од возбуда да склопи очи и да заспие, Панде го разбуди анџијата, кој ’ркаше како некој стар, со години неподмачкан чекрк, истркалан малу подалеку од него на сеното, под скалата, до вратата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Од некаде допираше неуморно и ритмичко удирање на тарабука, потоа, во исто време, на тоа тропање му се придружи чкртање на бунарски чекрег и некаков кавгаџиски баритон. „Не се кајам“, му рече и ги тргна рацете. „Сепак мислам дека веќе не ќе можеме да се сретнуваме.“ Отец Симеон се насмевна - „Не биди сурова кон бронзаниот поет.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И колите одново почнуваат да чкртаат, да нѐ тресат. Како чекрк да вртат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ме парчи некој чекрк и неговиот лик ми се замаглува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стражарите понекогаш го креваат тој мост, со помош на чекрек, и така создаваат брана пред портата...“
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Таа ноќ Џонс бил тој човек, измислувајќи систем од јажиња и чекрци со чија помош бил во состојба да се подигне себеси за да може да ги наслика горните делови од платното, кои инаку не можел да ги досегне.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ама, токму по оној настан во манастирот Нерези, кога него го водеше не неговиот ум, туку некоја друга сила инаетчиска и бесна, тој небаре престана да врти на празен чекрек.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Калево е наоколу обиколено со длабок канал изѕидан од делкан камен, а дрвениот мост, кога ќе затреба, се крева на чекрек и така станува заштита пред портата. Умно смислено.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Кревалката може да биде рачна, полуавтоматска или хидраулична може да чкрипи како рѓосан чекрк или да е безшумна како опитен ѕиркач
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Време ќе немаш пишман да бидеш Тој ќе се сврти како чекрк стар.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се сети на своето село, на куп луѓе под сенките на големиот орев, на јатото кокошки кои го колваа буништето, на свињите кои ги таманеа како крв засирените црвени бобинки, на бунарот и чкрипотот на чекркот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Никодине, Никодинеее! Сто пати ти реков да ставиш коломаз на чекркот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Во земјанката, во ровот и во бункерот, во долгите, најчесто пелтечени дрдорења на довчерашните говедари и овчари, а сега самоуверени и самобендисани политички комесари, кои човека го прават роб, перејќи му го умот и мозокот само за да го ослободат од обидот да размислува, да не мисли и расудува; ги запозна чекриците низ кои тие, млади и недопечени, поминаа за да станат голема сепаленица.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
