чифлиг (м.)
- Република! Слобода! в колиби, села огнена пушка збори! Чивлигот гори!!!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
И така дедот Стале веќе во првите петшест години од создзвањето на манастирот располагаше со чифлиг од 80 хектари најубава земја, со булук од седумосумстотини овци и кози, со сурчја од шеесетседумдесет говеда и коњи, со седумосумстотини овци и кози, со сурија од шеееетседумдеоет говеда и коњи, со седумосум ѕевгари волови, со стоипедеоетдвесте кошници пчели и стодвесте кокошки, врз сето тоа со седумосум души момоци како отец Арсенија на чифлигот од свети Горѓија во Метуите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој беше и добар домаќин со чифлигот во Лагот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нека работи и таа по туѓите чифлизи, нека печали, нека се храни!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- И на војводите ли ќе им даваме чифлици да прават!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Неговото теле влегло еден ден во некоја нива од беговскиот чифлик.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тие им се смеат на сите ѓаури што работат по нашите чифлизи и ги викаат турски робови.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ја свршивте ли оваа работа, јас ќе ви дадам од моите чифлизи по еден, а кога ќе ги покориме тие сурови планинци, ќе ве направам нивни бегови до жив животи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
По него изврзаа и другите бегови по некое такво девојче или невеста и им ги предадоа на своите слуги заедно со врзаните млади момчиња да ги отераат по нивните чифлизи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Четворица слуги имаше само во магазата. А посебно имаше други што ги работеа бавчите и чифлигот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Натрупа неброена пара. Купи чифлиг во Преспа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Омразата кон беговите во Крушевица и другите чифлизи, каде што робуваше неговото семејство, се разгоре во неговата бунтовничка душа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И навистина, уште истото лето од секое село беа одредени по два тројца луѓе и отидоа в поле, на жетва, со аргатите по разни турски чифлизи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
За работа на чифлигот не мислеше, па ниту го тераа домашните.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но имајќи го во вид фактот дека тој починал цела половина век пред да ја завојуваат Турците Потковицата, а и она, со тефтерот Акиноски, дека неа ја поседувале Акиноските уште одамна пред да биде завојувана од страна на Турците, може да се претпостави дека Загориче било основано во првите векови по населувањето на Славјаните во границите на Византија, може во 10. или 11. век, односно многу порано од она што го тврди науката дека пелагонските населби и села настанале во 17. и 18. век, групирајќи се околу турските чифлизи.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Затоа на сите им олесна, сите ја одобруваа неговата постапка, тоа го сметаа за најдобро решение, кога Мусли бег отиде и им понуди, ако сакаат, да работат на неговиот чифлиг.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во дворот на чифлигот Муслиоски израстело едно дрво, круша, турено со грлести круши, дошол некој непознат, облечен во црвено, и почнал да ги чука крушите; некои паднале а тие што останале на дрвото, станале црвосани и суви и сами од себе окапеле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Стотици македонски семејства депортирале во Северна Бугарија: во пустелиите на Добруџа или во напуштените турски чифлици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Спроти избивањето на пожарот, во манастирот дошол Али-бег, сопственик на чивлизите во селото Езерец, со неколку негови другари да го проведе денот во манастирот, како што тоа почесто го правел.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Санде целата работа, со дозвола на Никола, му ја препуштил, со полномошно, на некој негов пријател Турчин, кој, меѓутоа, работата ја свршил така што чифлиците не се продале, туку успеал да ги препише на свое име и да ги присвои.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
