чувствен (прид.)
Рековме: бојата, звукот, сликата или поточно - чувствената сензација.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Тоа е сѐ во ред... Ништо не е надвор од нашите чувствени сензации.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Векот на чувствената сензација е непредвидлив: поетот ќе ја прими неа во времето и ќе му ја предаде – на времето.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Чинго многу порано можел да дојде во контакт со прозата на Чехов одошто со Бабел та нема основа да ѝ се даде предимство на претпоставката дека и тој суптилен чувствен тек во неговата проза дошол од втора рака и не како директен навев.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Затоа и некој чудак, кој шета во близина, или пладнува во својата мирна чувствена градина при случај на отворена врата наеднаш ќе се вознемири и притоа неосновано ќе го оцени нашето однесување како недопустливо.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Па и Стојна, (бидејќи е најблизу), и моето колебливо однесување; бев нели решил дека е крајно време сосема да ја заборавам, па сепак, при случајните пребарувања низ тој недорасчистен полигон на крвавите чувствени пресметки, каква што беше и онаа сношната, се случуваше неочекувано да истрча лично таа и тоа облечена во онаа нејзина кожа од далечната младост.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се смешка тој сосем поинаку отколку што би сакал јас, сосем неизвесно од мојот чувствен живот, ѝ се смешка за своја сметка, шеретски и дури безобразно.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Но веднаш да напоменеме: таквите сложени ситуации не го отупувале чувствениот механизам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Не сакам ваквата негова предност да му ја одземам но јас навистина не би можел да го следам во неговите чувствени акробации. Затоа и сакам да го приземјам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
