шеесет (бр.)
Откако се знам, а еве преку шеесет ги имам, само тоа се збори и до ден денешен никому ништо.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Тој виде на педесет шеесет метра под патот обесен човек на една бука, но не за врат, како што слушал оти луѓето ги бесат за врат, ами за нозе, надолу со главата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Крчо си затера свој живот. Со платичката од шеесет лева месечно се облече „по френски", се обу со офицерски чизми, та дури имаше пари да и купува, сега слободно, на Нешка што сакаше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесте и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Везирот го испрати и овега и го пријави следниот: – Кир Герасимос, кир Дионисиос и деспот Јоакимос од Фанара, молат патријаршиски функции за деспот Јоакимоса. – Се знае – сто и шеесет илјади аспри – лаконски одговори султанот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Но кој ќе разбере седејќи в село шеесет километри оддалечен од Прилеп?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Навистина, имаше шеесет години и не фолираше, тој човек со нејаки, крцкави зглобови од врелото теме до рабовите на стврднатите рамни стапалки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И уште шеесет сантиметри потоа остануваат.. . па тој е близу, сосема близу.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
За тие четири стотини штици, колку излегуваа од педесет трупа, чорбаџијата плаќаше седум бели череци или 35 гроша — на трупарите по еден черек, два на мајсторот дневно, та така него го фаќаше неполни десет пари штицата, а ја продаваше тука, на бичкија, по грош и шеесет пари.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Го фрли ќесето и Данабаш и рече дека носи само осумнаесет лири, го фрли Тоше ќемерот и рече дека има во него токму сто; го фрли мудурот и рече дека има шеесет и пет.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Во старо време во крајезерскиот град имало триста шеесет и пет цркви; да можат луѓето секој ден во годината во нова црква да се молат...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Долги се педесет до шеесет сантиметри а дебели не повеќе од пет.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Нина Шчепкина објаснува: — Шеесет дена ќе бидете ученици, вели, и за тоа време нема штрафној55. 27.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Очите веќе му беа бистри како кога се врати без револверот со калибар седум шеесет и пет бо уште со пасошот в џеб, со таа црвена книшка на магиска моќ да се отиде во невидени светови или на иселеничка плашлива надеж дека човекот може да најде и втора татковина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Стрелката само оди, само се покачува нагоре: шеесет, седумдесет, осумдесет, ветрот ни ги бушави косите, ни влегува низ ракави, низ ногавици, ни ги дуе алиштата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оддалеченоста на појасите е на околу триста метри, а на шеесет метри растојание меѓу редовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесет и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- И за да го допотполни и обогати животот, додаде: - и шеесет и три лета, шеесет и три есени и шеесет и три зими...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Нана ѝ внимателно го навлекува мантилот за дожд, минатата недела наполни шеесет.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ако не ви се смачи по триесет минути, ако не ви се смачи по шеесет минути, по деведесет - на крајот ќе бидете восхитени!
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
