шест (бр.)
По многу години Дионисиј Граматик изнајде шест двогласки, после друг пет, и друг три за броевите.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
И јас ни пет, ни шест...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Еден... два... три... четири... пет... шест... Шест часот! Аре, полноќ стана и уште ги нема!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Таа така си кроеше: тројца браќа се: Стојо, Илко и Трајко; три куќи; три таками за куќите. Море — волови; море — овци; море — товарни добици, пашита, море — нивје за тројцата браќа, три пералника, три месариика, три ѓума, три тави, шест тепсии.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Даскалот во Старавина, Димо Гулушов, од три лири месецот (колку што примаше од Егзархијата како Бино во Витолишча), се поткачи на шест од патријаршијата и го мени презимето од Гулушов на Гулусис и почна децата да ги учи место: аз, буки, веде, глаголе на: алфа вита гама делта итн.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И сите ќе му платат на спаијата по оваа скала. Од шест, од осум, од десет, дванајсет — кило.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Клетата таа, иако шест пукоти чу, не се мрдна од местото – таков е адетот, - туку чекаше со Трајанка на раце да тропне мажот, да ја отвори вратата и да рече: „Ме чекаш ли, о невесто!“
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Внатре имаше шест златни лири со кои Луман плаќаше сѐ што зел од Бошка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но тие шест месеци го лечеле, ама петолирката ја зачувале.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ни шест оклопи на ноќта не ќе се доволни да го одбранат од нивните очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Затоа тој нареди да објави телалот дека денеска во шест часот – на пладнина – ќе бидат јавно спалени на Атпазар двајца бунтовници од Мариово.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Немаше семејство да не приплоди барем четири, пет, шест деца, а не беа ретки и такви што водеа и по десет – дванаесет.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Децата ги повиваат во конопни партали од вреќи до колку не умрат во првите шест недели од студ или глад, бидејќи мајките ни до третиот ден од раѓањето не се поштедуваат од тешките полски работи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не измина ни шест часа од разговорот со татко му, а тој пројури на својот облеан во пот и пена коњ низ Челница, главниот влез на старата охридска тврдина.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Мислевме дека е најјак човек на светот. „Сеедно, господ го создал светот за шест дни.“ Ех, Каине и Авеле... *
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И Павле пак протера со него шест месеци. Практична работа. Само што сега палтото се истегна, свисна и уште повеќе избледи и потемни.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во браќата пак се разбуди злото. Што сакаш ти, коњ со шест нозе, но тој, арабаџијата, ги познаваше коњите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Пред шест години неговиот професор ја затече својата жена со еден маж пожарникар - млад русокос вол и со оперетска насмевка, ја затече гола како вистина и побеле за неколку ноќи. После, по една очаена решеност на полулуд човек, му го испираа отруениот стомак и се бореа во болница да го спасат; студентите се чудеа: ако е веќе курва зошто ја остави.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На школо, на улица, на излети, на гости - сѐ со новото палто. Шест месеци не го симна од себеси!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И така стори синот. И во месецот ми праќа шест гроша.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
