штавен (прид.)
Во пазарните утра, кога некој селанец ќе му се обратеше некому со прашање кај може да купи лек за своето болно дете, тој го испраќаше на сосем друга страна, кон оној крај што нема аптеки а отаде друг еснаф го испраќаше кон стариот град што се давеше во штавени кожи и лој.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Трајче ги обу шиените штавени жолти опинци, се поздрави со чичко Талета, го јавна коњчето и тргна...
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ги даваше за грав, за жито, за волна, за чорапи и за објала, за штавени кожинки, за кој што има.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
