џеб (м.)
СПИРО: (Го вади кадифето од џеб и му ги брише чевлите.) Еве, чорбаџи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: (Го клава ќесето в џеб.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТОМЧЕ: (Го вади од џебот саатот и го клава на уво.) Не работи. Не сум го... (Го навива.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А ако си смислила да го немаш филџанов да го ставам в џеб. (Сите се смеат.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ништо лошо не ви чинам, аман, аман, не ви чинам! (го пушта куферчето на миндерот и ги става рацете во џебовите).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Да го обесиш со нозене угоре пет пари скршени не ќе паднат од џеповине негови. (благо) Еве, на пример, што би било лошо да можеме да ја нагласиме работата да ја земе Никола Стефанов?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Беличот се наведе и си ги собу чевлите, ги врза една со друга па ги префрли преку рамо; Мече сандалите си ги спика в џеб.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Прво се тргна Мече и почна збунето да се брка по џебовите, мрморејќи нешто неразбрано, како да не знае кај ја ставил карта.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- Улав! Што ги бараш в џеб кога знаеш дека се кај мама.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Епилогот на оваа „дискусија“ (во која што не дојде до збор партизанот) беше сосем очекуен: партизанот ја извади од внатрешниот џеп на палтото својата збирка, внимателно завиткана во еден италиански весник, и - им ја даде.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Гледај... Од внатрешниот џеб на палтото извади остра кама со дршка од козја нога.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ќе чита ли некој? Книгата беше стара и распарчана, со жолти и нагорени страници, истуткана од носење по џебови.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Крвникот се искрива, го здипли шамивчето и го стави во џеб; потоа го спушти долгиот, непријатно бел прст врз копчето од електричното ѕвонче, се потпре на него со целата рака.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Одовде до Секуловци десет чекори место е и за едно „свети боже", свети крпки, венчаетсја раб божи Илко со рабина божја Доста, сегда и нинје и приено и во вјеки вјеков амин", и .. . клоп ! ... три лири во џепот, бадијала ли е ? . . .
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Кажи шо сакаш, да видиш дали не ќе ти напиша, — и го извади моливот и тевтерчето од џебот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се најдов во небрана — изненадена сум невела — не чини неј — нив непара — не толку нетоп — невестински украс од тенеќија кој ја заменува короната ниа — оние нии — нив нуна — кума (делхинутив — кумица) нишан — знак нишка — нит, нитка на платно нишчелки — направа на разбој за ткаење ној— оној ногашчка — наплеток од косата обрецнам — врекнам, нависоко ќе проговорам обрус — долга везана крпа со реси од која се прави чалма на главата одер — врста кревет на столни ногари закопани в земји на кој се чуваат алиштата и покровите во визбата одвраќам вода — басна на вода за да се мени положбата во која се најдува озастра — утринава онбашија — турски војник десетар — каплар опурчак — искинат опинок кој веќе не се носи оралиште — место каде се игра оро ораџика — жена што игра оро орјатка — погрден збор за жена со која друга жена е скарана орман — густа гора оужје — накит олепела — лесна клетва осмак — мера за жито 50 оки отпуст — поповска песна пред свршетокот на извесна. служба павти — женски накит од сребро и бакар пагурче — сад за ракија пазамарка — џеб на селска кошула пајвани — ортомчиња со кои му се врзуваат нозете на коњ да оди раван — ситно парка — што ѝ е, што ѝ пречи да направи нешто паскурник — шара за шарање поскури пачавриче — книжулче, може и крпче од ткаенина пашит — без самар коњ, маска, магаре пералник — котел во кој се топли вода за перење песјачка — погрден збор за жена со која друга жена е карана петле — во онаа см. наполеон — пара златна француска со петле на неа петравил — епитрахил петреви гаѓи — горско цвеќе пинок — опинок плак — старец плетва — трева во сеидбата поврзало — врвца на торба или вреќа, како и на огламник на добиток подвеска — дел од селска облека.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- И запамети, - рече Луман. – Другпат, кога ќе сакаш да куртулиш некого, дај му од џеб, ама мене да не ме молиш.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И ја извади петолирката од џебот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Што друго им остануваше на луѓето, иако знаеја дека така само тие осиромашуваат до гладување, а Луман, Дико и Бошко ги полнат џебовите.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Неранимајковец, рече; точно така, - немаш скршен марјаш в џеб, а ваму сакаш да се жениш. Со што ќе ја раниш Ганка? Со трици?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)