Некоја колку една палце да пикнеш е дупната, вели, некоја колку една игла, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога излезе неговото височество „ФИЌО“, Телевизорот „Мајор 67“ и домашниот телефон покриен со плетено миленце со една игла, поставен во претсобје врз сандачето за чевли. Тука скопјаништата ги прегазија дојденците.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)