- Мими, зошто дојде само за пет минути, - се смешува помалата жена. - Зошто не останеш барем еден ден?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Го подгреа здрвениот качамак во тавата, скрши поголемо парче сирење и по пет минути тавата беше како измиена.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Затоа и така храбро пее за фиктивната одмазда врз клетиот Турчин што ги силува македонските жени; затоа храбро им пцуе мајка на кодошите, крева револуција со вербални бомби и куршуми за пет минути во кафеана, по три жолти ракии, во сѐ на сѐ три строфи, и ослободува цели нации во еден рефрен.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
ШЕФОТ: Добро, човеку, далеку пред мостот можеш да побрзаш и да добиеш таман пет минути колку се нужни...
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Збирот на минутите понекогаш изгледа поголем од неговите составни делови, па четириесет и пет минути не се состојат од една минута, па уште една, и така четириесет и пет пати - кога се групирани, минутите како да формираат некаков пакет, кој е полесно да се проголта како сендвич со шунка, кашкавал, зелена салата и кечап, а не само како сува кифла.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Не мислам дека тие се засрамија од мене: та тие решија од ништо да не се срамат!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Јас почекав едно пет минути и - ниту збор, ниту звук.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Знаеше многу работи за дивите кози. Знаеше како треба да се ловат сите дивинки, но за дивите кози тој сега просто почувствува по својата кожа како му се приближуваат оние волшебните пет минути, што се потребни за тој лов, исто како што е потребна и пушката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Конечно Анѓа ги дочека своите пет минути.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Доцна е сега, одиме во хотелот, а Ѓердап ќе го посетиме утре. На пет минути сме од него.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Само пет минути пред тоа непознато лице го извести директорот, некој си Французин Берже и тој остана жив, но премногу уплашен и растроен.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пет минути и отровот ќе му ја замрачи свеста и ќе го фрли во заборав.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Братучед ми Мурад јуреше на коњот преку полето со сува трева кон еден канал за наводнување, го прескокна каналот, а по пет минути, кога се врати, од него капеше пот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Треба да го вратиме пред да стане кој и да било на светов и во околинава.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ништо што би можел да сторам или да речам, или да се воздржам да кажам, нема да ја одложи твојата смрт ни за пет минути.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во некои улици жените не се осмелуваат да ги остават бебињата сами во куќата, дури ни на пет минути.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Уличката водеше до главната улица, а долу кај следниот свијок, ни пет минути од тука, се наоѓаше старинарницата во која ја купи празната тетратка што сега беше негов дневник.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Имаше моменти кога фактот дека неминовно ги чека смрт изгледаше исто толку опиплив, колку што беше и креветот на кој лежеа и тогаш ќе се стиснеа еден до друг со очајничка сензуалност, како што осуден грешник го граба своето последно парче задоволство кога часовникот покажува пет минути до извршувањето на пресудата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Пет минути“, си рече самиот, „најмалку пет минути!“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Утробата на Винстон се преврте. Наскоро, многу наскоро, можеби за пет минути, можеби сега, тропотот на чизмите ќе значи дека дошол неговиот ред.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не знаеше колку долго го гледала, можеби и цели пет минути и можно е изразот на неговото лице за тоа време да не бил сосем под контрола.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Поминаа пет минути по договореното време, а девојката сѐ уште ја немаше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Куртиал не беше дебел, туку живо и кусо, набиено човече.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Уште пет минути!... Од дома... од дуќанот... од омнибусот, од таванчето... колку да се измоча... за да се нацрта уште побрзо во „Генитрон”... да се струполи тука, распуштен пред канцеларијата на де Перер...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Куртиал, во таков случај, од толку што беше авторитетен штом ќе се разлутеше, ќе го згмечеше в џеб и најненаситниот манијак, ќе го набуташе веднаш во глувчешка дупка.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
За пет минути имам разговор со спонзорот. За колумната?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Конечно, г-нот И. и г-нот А. можат да отпатуваат, со автобус, во македонско гратче каде што не биле веќе десетина години. цртежи на местото на трите точки: часовници, бремени жени, лист, бакнеж, календар, недопуштена цигара, клуч во брава, салфетки, полуиспразнета чаша, чадор, мачка, сексуален акт во „јавачка“ положба, циркузантче со неопределен пол што балансира по жица, дланка што на Венериниот брег има хоризонтална лузна, расипана жолта неонка што со крцкање се пали и се гаси, куче скитник што лежи на персиски тепих со главата на предните шепи и мрда со опашката, медицинска сестра со старовремска капа и јаки листови на нозете, девојка со испулени сини очи во жолта фротирска машка пижама, сцена од автобусот, во кој, заедно со г-нот И. и г-нот А., се возат и еден молчалив татко со своето зборлесто девојче, кое му се обраќа со „татко Ратко“, еден испотен бизнисмен, кој постојано вика во мобилниот, нагласувајќи дека ќе биде таму најдоцна за еден саат, плус-минус пет минути, млада ромска девојка во која таа ем се кара, ем се смее: Ава карик... тева кераптуке нешто ... макелту манца... а тој ѝ се смее, и ја гушка. г-нот А. кон г-нот И., додека автобусот минува низ една клисура со бујна вегетација и брза река (дождот, сепак, не падна): Те сфаќам, љубовта не е баш секогаш фер спрема оние што љубат.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Жената што со него влезе во лифтот не си ти, туку комшивката Гога.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Повторно бев пред дуќанот. Часовникот на жолтата фирма покажуваше пет минути до десет.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ако не се грижиме за тоа што ќе се случи еден ден, мора да видиме што ќе се случи денес, сега во тие проклети пет минути, да погледнеме во својот и животите на луѓето околу нас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
- „Што можеме да промениме?“ Со едната рака ги зграпчуваме своите спомени, а со другата ги пакуваме своите куфери.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
„Тоа значи: пченкарен гриз, се вари за пет минути и го јадеме со млеко.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Не можев порано да дојдам. Не пуштаат. Одвај и овие пет минути ги добив. Овде чудно мириса.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
СОЊА: Сега чекаш да си одам? (Пауза) Свршив работа, што уште седам? (Пауза) Барем пет минути да седнеме без нешто да очекуваме еден од друг. (Пауза) Кога ќе завршите?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
И веднаш се смируваат, како да не си се изразвикале пред пет минуги.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
После пет минути, забележав како целото чело му беше оросено.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Се присетив на запознавањето. На посетите во психијатриската клиника. Како ми ѕвонеше на секои пет минути.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)