Мајката Перса цврсто чекори како да има војнички чевли на нозете од мислата во неа која ѝ го шири срцето од храброста на мајката Роса што можела сама да ги води овие пет моми по патот на животот послан само со трње, од нејзината непрекидна борба со сѐ и сешто само тие да не ја почувствуваат горчината од отсуството на таткото!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
На истата страна од ходничето, само сосема во долниот крај, од лево, две исти просторијки во кои Роса ги смести своите пет моми, братот на свекорот, скркуленото старче Диониш и помалечката сестра Сава, една од близначките.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Мајката Роса кога ѝ го отепале мажот не била постара отколку што сум сега јас, сѐ уште, и со пет моми, односно шест деца (едно си земал Господ), можела да најде маж за себе, ама сигурно не ќе нашла татко за момите.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Таа се грижи за пет моми, кога војната ѝ го зема заштитникот, мажот, најмалечката е пеленаче.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)