На едно од празните седишта, здогледувам истуткан отфрлен журнал; на средните страници, под накитениот ракописен наслов „За што сонувате?“, се изложени фотографии на три млади жени, кои, според намерата на текстот, би требало да претставуваат три типа сонувачки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И уште не беше тргнал возот, се запознав со моите три млади сопатника кои беа од околната на Приједор.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Зад воланот седеше голобрадо момче, кое возеше три млади девојки и сите како во хор, на наш јазик ме запрашаа да не ми треба некаква услуга?
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Беа тоа трите млади поети – Апчо, Клапчо и Шљапчо, со хибридни физиономии меѓу слатко заморче и алчен чакал.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)