Таинственоста на уметничкото, коешто естетските теории (Adorno-вата и Hartman-овата) ја опишуваа како „повеќекратност”, херметичност, фиктивност и дереализирана појавност на уметничките ликови, се поврзува со комплексното сетилно осознавање, коешто „гледа” во тие делови повеќе отколку што може да се анализира со рационални, логички поставки.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
И кога тој човек е создаден и кога во него нема повеќе ниту детство, ниту младост, кога вистински станува човек, тој е завршен, готов за да умре...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Овие размислувања на Moravec се релевантни за теоријата на уметничкото која е еминентно подрачје на сетилното и на досетливоста (размислувањето во слики).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Овој фрагмент од книгата на Малро ми беше добро познат. Многупати го анализирав со студентите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)