бацува (гл.) - рака (имн.)

„Ама ние не му бацуваме рака“, му рекле на Котета Буџе. Што значи тоа?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Ама ние не бацуваме рака, велат“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
КАТА: (Ја дочекува и ѝ ја бацува раката). Добро дојде, кума!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНЃЕЛЕ: Добро дојдовте. (Се ракува и им бацува рака).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: (ги дочекува и им бацува рака). Добро дојдовте!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНЃЕЛЕ: (влегува и уште од врата). Панде дојде да види али сме станати. Добро дошла, кума. (Ѝ ја бацува раката).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
(Сите се поздравуваат и кажуваат по некој збор. Кате на сите им бацува рака.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНА: (му бацува рака).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Таман што кумот ја крева ногата да заигра и зинува да запее Антица се пушта од орото и почнувајќи од кумот та до кумата и старосватицата им бацува рака и потоа се фаќа на орото.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ти бацува рака, што се вели, и со предните нозе ти се качува во скутот. 131
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Навистина Богдан не можеше да сфати зошто сите го земаат на нишан, зошто постојано демнат на него, постојано се расправаат со него и го тераат да ветува ова, да ветува она, да им бацува рака на сите дома за да му простат, кога тој повеќе сака да му удрат шлаканица, да го натепаат, отколку да му зборуваат и тераат на покајување.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
СИМКА: (Му бацува рака на стрико Кољо).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: (Плаче).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- И не доаѓам! – рече Николче и седна на место како закован и продолжи: - Ќе сум одел јас да му бацувам рака на едно јатаче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
СТОЈАНКА: (Му бацува рака на Теодос.) ТЕОДОС: (Одвај изговорува.) Да си жива...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: (Луд од среќа, му бацува рака.) Татко...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Стојанка! Да одам да ја израдувам! (Отрчува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СТОЈАНКА: (И бацува рака на Кева.) Мајко...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: (Ја бацува в чело.) Да си ми жива и здрава ќерко, да се ќердосаш!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Ти благодарам, брат Арсо!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТРИЈА: (Ја бацува Стојанка.) Нека ти е аирлија, слатка кумо!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Мајко! (Ѝ бацува рака.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Подобро ми е да ме бијат, отколку нејзе да ѝ бацувам рака.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Каде уште може да се оди, кажи, таму ќе одиме. (И ги бацува рацете. Се обидува да ја крене од земја.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ПАНАЈОТИС: (Ѝ ги бацува рацете) Не смееш Елена. мораш да престанеш. За моја љубов. Разбираш? Елена. ЕЛЕНА: Влегов. ПАНАЈОТИС: Само се мачиш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)