Тука, во призматичниот лустер беа виножитата, утрата и пладнињата, јасни како новите реки што бескрајно течат назад низ времето.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Потоа сѐ што гледаше околу себе беа виножита. И така неколку минути.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)