бев (гл.) - вујко (имн.)

Ми велеше да останам, да се стрпам уште три месеци... дека така е подобро... Добар беше вујко Едуар!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Талкајќи меѓу Евтим (живееше кај брат му Јован кај фабриката Треска), сопчето на Нанчо во самиот центар каде што јас го уживав неговото гостопримство оти ми беше вујко по баба, и слободните клупи во најзафрлениот дел на паркот каде ги минував деновите читајки го Тихи дон, сепак го поразив оној Првиот во мене кој ја бараше закрилата на големата група ученици од Војводина во Учителската и му дозволив на оној Другиот во мене Учителската да ја замени со Гимназијата, ризикувајќи да биде сам во сосема непозната средина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Веле не му се лутеше. Не затоа што Аргир му беше вујко. Не.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)