Бесмртноста му беше казна од боговите.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
ХИВ/Сидата никако не беше внатрешната вистина на машката хомосексуалност, не беше надворешниот и видлив знак за внатрешна и духовна болест, не беше казната за геј-гревот и за геј-злосторот, не беше тоа што сме си го барале.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Може ова му беше казната од копјето на Свети Ѓорѓија, кое најпосле заслужено го стаса?, си рече.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тогаш, во тие времиња, голема казна беше да бидеш избришан од партиските списоци, а тоа беше казна која те исклучува од сѐ и остануваш сам и за тебе и околу тебе ништо не постои.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)