Хајнерле рече: „Тоа беше птица, сигурно мислела дека прозорецот е друго небо.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ние двете се правевме дека не го слушаме кога додаде: “А толку би сакал да појдам во парк и да ги гледам птиците”.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Многупати ноќе се будев од соништата во кои мама ме водеше в река, застанувавме во плиткото, а потоа таа ми го фаќаше главчето, и ме потопуваше додека јас губев здив под водата, и гледав како рибите ме касаат по лицето; или пак мама се претвораше во ѕвер и ме растргнуваше; или пак јас бев птица за која таа не знаеше дека е нејзината ќерка, па ме фаќаше, ми ја отсекуваше главата, а потоа го попаруваше моето обезглавено тело и ми ги кубеше пердувите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Најголем впечаток ми направи тоа негово безмерно лутање, како да беше птица.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Се будев во собата во која спиев со моите четири сестри, внимателно станував од креветот кој го делев со Паулина, и потоа на прсти се приближував до прозорецот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Птиците Полин не само што не ги враќаше, туку со задоволство ги ликвидираше; прво, затоа што тоа беа птици на цареви и кралеви чиишто војски ја окупираа оваа земјичка и, второ; затоа што беа многу вкусни.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)