Тоа беше решението за останувањето.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Во раните шеесетти, Бојс започна да користи уште еден материјал кој подоцна ќе стане негов заштитен знак, агресивна и груба, кафеава боја за широка употреба наречена Braunkreuz.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Таа беше решение на проблемот на наоѓање боја со минимум претходни естетски конотации, било да е нанесена во широки монохроматски потези, или користена како локален акцент во покомплексни дела, стана така типична за Бојс, како и Ив Клајновата интернационална сина.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Толку обично беше решението што го донесов, а толку грдо ми се чинеше кога требаше да и го соопштам, иако знаев дека таа нема да го слушне.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Всушност помислив дали воопшто е упатно водењето такви разговори и тоа кришум од другите кога сум речиси сигурен дека секој момент се повеќе се зголемува раздалеченоста помеѓу неа и мене?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дури во еден момент се посомневав.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Мртвите ја немаат среќата да решаваат проблеми, а уште помалку да исполнуваат желби“ ме сепна предупредувањето изречено лично од мајка ми некогаш одамна, веројатно со единствена цел да ме ослободи од збунувачките пораки, што можеби ќе се обидат да ми ги наметнат лековерните.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Другите две вредни мечиња.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Квалитетните подготовки беа негови, негови беа решенијата и продуктивните полнења на воената каса.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Живите селани се вратија по своите села и почнаа да се приготвуваат за одбрана. – Никаква турска нога да не стапне во наше Мариово – беше решението на овој прв бунтовнички штаб во средето на големата турска царевина.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)