бев (гл.) - сон (имн.)

А кога те сретнав, беше и повеќе од она што беше пред тоа беше љубов кога љубовта ми требаше. беше сон кога заспивав, среќа кога мојата се гаснеше...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Шахот беше сонот на неговиот животен успех.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Не, бабо. Тоа не беше сон. Вистина беше.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Беше тоа..., не беше сон, сигурна сум, не заспав и воопшто не ги затворив очите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Каков ти беше сонот? - започна Јана. - Никаков! Немаше сон, бессоно ја дочекав зората.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа беше сон, ова сега е јаве.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како да не беше сон. длабока со проѕирно дно зад кое се гледа бескраен пожар.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Знаеше дека операцијата и истрелите по него не беа сон но од криењето во урнатата куќа до средбата со црниот агент се протегаше темница без дно во која тој мора да бил мртов.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа беа соништа на моето детство зачувани негде на дно мене и за мене и неа како твојата кутија со разнобојни пеперуги прободени со игла.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Дали тоа беше сон, дали беше занес, не знаеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сето тоа како да беше сон.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Синоличките се изгубија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Што беше тоа ноќеска, си велам, дали беше сон или друга вистина?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гладното и полно со болни превивања тело имаше само еден единствен начин за да ја испрати таа продолжена темнина, за да ја превиди и да се скрие од неа, а тоа беше сонот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како да не беше сон! Ако посегнев ќе го допрев со рацеве!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Бабата Петра уште ја кроти својата крупна снага под покровот, ги топли внучињата со себе, ама сонот ѝ избега уште кога вресна Милка. Којзнае дали беше сон.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И секогаш сонцето и дрвото и ритчето ни беа сон, ни беа мајките...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Неговата болест беше сонот. Проклет да бидам, сонот. Не се израдува кога го ослободија.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Вели: „Не, не беше сон! Навистина се случи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ова го велам на почетоков за да те натерам најпрвин да ме сослушаш а потоа да се повикуваш на моите температури.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа беше сон, сон во кој прв пат го виде исчезнатиот пријател.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)