Како и да е, деновите кога луѓето можеа да влезат внатре и да се муваат без потреба беа зад нас.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Вратата се разгрна полека, но наместо да се појави остар јатаган, се појави една сејменска глава; се опули во собраниот куп и се насмеа. – Се собрале како пилиња под квачка – проговори и ја отвори едната пола на вратата. Му се поклони длабоко на тој што беше зад него. Му направи темане: – Бујрум, кади баба. Тука се како лисичиња.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Таа плачеше зад нискиот ар, што беше зад куќарката.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Симон, кој беше зад мене, осети дека затреперив.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Мене ми беше зад грбот, а нејзе ѝ удираше право в очи.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Јас бев зад еден проектор и ги поместував сликите наоколу.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Мочуриштето беше зад кулисите на животот, брате Јоване, а предвечер, со прелетувањето на пајките, отекував од комарци и се враќав во заедничката барака без огорченост.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)