бев (гл.) - пред (предл.)

Таа без оглед на годишното време си беше пред училиштето, тука, пред куќата на учителот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми сакаше да ја задржи, но таа веќе беше пред порта.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Престанав затоа што кога бев пред свршување се сетив дека жена ми е во соседната соба поради што посилна беше мојата желба да одам да видам што прави таа одошто да се предадам на таа свињарија на која речиси ѝ бев подаден.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И така, пристигнавме во Дармштат, на градилиштето на Институтот за вселенски истражувања, каде што „бетонците“ градат една голема висококатница. Објектот беше пред довршување.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
XXXVII Татковиот живот продолжи да тече без сиџилите. Му беа одземени токму кога беше пред откривањето на нивните главни пораки.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка беше пред порти. Го забележа уште од чардакот, кога чекореше крај Дрвениот мост.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога се исправи и кога повторно погледна кон кулата, и од неа се почувствува џуџест во однос на кулата, и чудното и нејасно чувство му се искристализира во одвратност поради задачата што беше пред него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Беше добро и што отиде кај Претседателот, што виде дека тој со таа вар, што ја чекавте вие цела утрина, и што ја штедевте, бидејќи ви беше пред крај, ги дотеруваше ѕидовите, и дека неколку мајстори од твојата бригада работе тука, без да ти го знаеш тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сликата на закована домаќинка што ја имаше во ликот на својата мајка катаден ѝ беше пред очите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Оти вака само еднаш се има прикажано. Ама тоа беше пред војска и пред војна. Уште кога немавме ни родено, ни умрено. 227
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Има и кавги, Ќе се истркала некој полжав пред туѓа мотика, и едниот ќе рече: мој е полжавот, а другиот: да беше твој, ќе беше пред тебе, ќе рече и ќе се фатат в гуша. Па ајде, брани откинувај.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш празникот од Татковата библиотека се пренесуваше во целата куќа, во Мајкината градина, на патот што беше пред нас во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А кога те сретнав, беше и повеќе од она што беше пред тоа беше љубов кога љубовта ми требаше. беше сон кога заспивав, среќа кога мојата се гаснеше...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Месечината беше пред мена и, во својата последна полноглавост за тие летни мигови, го исчекуваше својот необичен познајник за весела игра од која собата мирисаше на пресно ископан гроб.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Беше пред Божиќ, а јас само едно тенко штофче купив, го сошив во два дела и ништо друго. Јадосана, почнав да плачам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во целина гледано, светот денес е попримитивен отколку што беше пред педесет години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше пред десет - единаесет години. Да се случеше денес, можеби ќе ја сочуваше фотографијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше кучешка муцка која се обидуваше да се насмее, но никогаш не го правеше тоа, задржувајќи ги кисело развлечените усни како оптегнат ластик подготвен во секој миг да се ослободи од стрелата свртена кон оној што беше пред него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кадијата се наврати нешто во кадилакот и кога погледна преку прозорецот и ги виде селаните на чело со добро познатите нивни водачи поп Јаков, Димитрија и други што беа пред две-три недели кај него, јасно му стана дека не идат олку луѓе кај него за арно.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
БОЖАНА: (Се враќа од црква, облечена во празнична црнина). Слатките пилци на мајка!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: (Со насмевка). Од црква идам, Костадине. Бев пред света Пречиста... да ја дарувам... (Срамежливо). Костадине, денес многу, многу те милувам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А на малата Ервехе, според него, среќата ѝ беше пред порти.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но сега беше пред војникот на својот народ, можеби пред чедо од подалечна рода.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не беше навикнат својата возбуда да ѝ ја пренесува на Мајка и во најкритичните мигови, дури и кога смртта беше пред прагот на нашата куќа. И обратно.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога беше пред домашната врата, внатре виде видело, па се тргна на страна да го пушти напред арамијата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И полицата со книги ја доведов во ред: Рембо, Бодлер, Хлебников, По... сите се вратија каде што беа пред земјотресот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ај, оди ти, да ти, бре, ти... - Јас ли? Не. Јас бев пред малку. Нека оди некој друг. Одвај се стоплив...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бункерите беа пред нашите очи. Едниот поголем, три околу него помали.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По тоа ја наведна главата ниско до книгите што беа пред него на маса и не ја крена веќе.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Уште не дореков, веќе бев пред вратата на тетка Данче.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Малечката Пелагија ретко доаѓаше, кога ќе се појавеше обично беше со мајка си или со бабата Перса, згора на тоа, Мурџо или беше пред нив или зад нив со високо крената опашка и веднаш штом ќе се појавеше Дончо, ги покажуваше забите како предупредување да не се случи нешто со неговата Пела.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Секој ден ми беше пред очи без да мислам дека било толку едноставно да се дружиш со неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)