Квалитетот што некогаш ѝ беше достапен само на аристократијата, постапно почна да станува достапен и на масите - во ограничена мера.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ray Ban Еден од статусните симболи на потрошувачкото друштво во вторава половина на дваесеттиот век во секој случај се наочарите за сонце на американската фирма Ray Ban.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Затоа во Америка и се роди популарната уметност, уметност што алхемиски требаше лажното злато да го претвори во вистински пари, уметност создадена за да создаде нова модерна митологија.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Го исклучив мобилниот и неколку дена воопшто не бев достапна на телефон.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Од таа медовина не можеше да се прејадеш, но секому беше достапна да ја проба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Од фрижидерите со снежец до моите недостижни фантазии во раните пубертетски години.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Не знам зошто тогаш толку многу брзав да пораснам кога целиот град што се протегаше од Мичурин до Градскиот парк ми беше достапен во секое време.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Кога огнот веќе беше достапен во секоја продавница за десет денари, Прометеј конечно реши да го напушти митското време.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Едно време, оној Јан Фабр со оросено чело сакаше да му се пофали на Микеланѓело, ама неговиот мобилен телефон не беше достапен или корисникот го беше исклучил, како што му велеше еден нежен женски глас.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Во застоени води баш и не пркнуваат стеблата на фантазијата.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)