бев (гл.) - залепен (прид.)

До Парољуб ко мува на лепешка беше залепен новинарот Сранко Серовски од гз папирот Шприц, кој незабележано го фаќаше за кошуљата притоа давајќи му знак да не се лакоми толку и да остаи нешто и за другите.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Еден постер беше залепен на предната страна од куќата токму отспротива.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На излегување Јана го забележа испотениот мантил на докторот кој му беше залепен за грбот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Стево Трајчов се обидуваше да го праша нешто својот адвокат кој набрзина внесуваше белешки на листот истрган од папката со материјали од истражната постапка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Рацете на Круме Волнаровски му беа залепени со дланките и спуштени меѓу колениците (имав впечаток дека рацете му беа во силен стисок меѓу колениците, за што тој, најверојатно, не беше свесен), а главата му висеше напред така што од мојата страна можев да му го гледам само левиот образ и дел од темето во сиви нијанси како лишај на кутнато дрво.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Клисарот Нестор живееше во ниската куќичка за правење свеќи што беше залепена до црквата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Капките од дожд сѐ уште беа залепени на лисјата а цветовите блескаа на сончевата светлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Едни донесуваа, други ги однесуваа испечените тави, тепсии со баници и со буреци, разни татлии, сомуни лебови наредени на долга штица и завиткани во топли цедила, грав-тепсиичиња, чомлеци во земјени грнчиња на кои капаците им беа залепени со тесто. Само да гледаш и да не се нагледаш.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Можеби цел час ечеше гората од ударите на секирата, а потоа момчето слезе до потокот и почна да ги зема трупците и еден по еден да ги пренесува во стреата што беше залепена до јужниот ѕид од колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Можеби му беа залепени за стапалата, зашто никој не се раѓа со обувки, најмалку такви.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На вратата од мојата соба беше залепено уште едно писмо: „Гонцо, брат ти е „у шема”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Немој да си ми ја испила кока-колата, ќе те скршам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Устата однатре ми беше залепена.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во нејзиниот живот имаше повеќе празнини и денови на осама.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Вудвосана, оди полека и, кога стигна на рудината од каде што се гпеда големата сина вода, малку си почина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица го стави писмото во еден плик на кој беа залепени две канадски марки; бегајќи од дома, од куќата опфатена со пламен, таа само толку успеа да земе од целата покуќнина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И во мрачните, и во ѕвездените ноќи, и во растрепереното пламенче на свеќата и на фенерот обесен на гредата, не гледа и не очекува смирување.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ме чека друштвото. Одиме вечер на забава, - и мина со прсти низ косата, која убаво му паѓаше врз челото, а од страните му беше залепена од желето што го употребил.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)